De ratrace naar meer, meer

De dag komt altijd - Tiny Mazereeuw
De ratrace naar meer, meer…
Het motto: “dat wat mij niet doodt, maakt mij sterker”.(Nietzsche)
Als je het boek uiteindelijk dicht slaat, komt dit motto volledig tot leven!
Cor de hoofdpersoon van deze roman is bezeten van het idee dat hij zijn dubbeltjes-milieu wil ontstijgen en in het kwartjes-milieu wil verkeren. Deze dubbeltjes vergelijking wordt in het boek meerdere keren door getrokken.
Al jong gaat hij ondernemen. Reclame teksten voor bedrijven verkopen op luciferdoosjes! Totdat zijn regio is voorzien, uitbreiding met de auto is onmogelijk, hij is nog geen achttien… zijn onderneming stopt (met een klein! foutje!)
In episoden wordt het verhaal verteld, parallel aan de levensfase en de zakelijke onderneming die hij op dat moment runt.
In wervelende taal, vlotte schrijfwijze boeit het verhaal. Met mooie beeldspraken tussendoor:
“… ik leefde in een impasse die een gedragspatroon afdwong…”
“… zou mijn leven een pot vol dubbeltjes worden…”(p.19)
Cor krijgt een tijdelijke baan als assistent-manager, daarna een vaste baan, gaat hij al richting ‘kwartje’?
Hij wil hogerop, is zijn baan kwijt en solliciteert naar vertegenwoordiger. Na heel wat pogingen lukt het. Zijn ‘vak-jargon’ past zich aan. hij gaat nu naar ‘meetings’, zijn ‘loon’ verandert in een ‘salaris’. Zijn baan verandert in ‘acquisiteur’.
Cor werkt veel en hard en is weinig thuis, ondanks dat hij getrouwd is.
“… ik holde de essentie van het leven zo snel mogelijk voorbij en daarmee vernielde ik het leven van degene die ik lief had…” (p.65)
Cor is niet tevreden met zijn baan. Zijn stip op de horizon: zelfstandig ondernemer. Hij neemt onverantwoorde risico’s, komt elke keer weer op zijn pootjes terecht, tenminste in het zakenleven, privé absoluut niet.
Weer is Cor niet tevreden met wat hij bereikt. Zo gaat dat opnieuw en opnieuw. Als lezer zou je hem willen toeroepen: Man stop er mee, kijk wat je hebt bereikt. Maar hij zal zich weinig laten zeggen, zelfs zijn vrouw heeft geen invloed op hem. Hij heeft dan ook meerdere vrouwen ‘versleten’, ongelukkig gemaakt.
Cor blijft ondernemen, ook als zijn bedrijf failliet wordt verklaard. Hij laat zich niet tegen houden. Hij onderzoekt nieuwe producten, doet uitvindingen, start weer een fabriek, deze wordt groter en groter. Een ding kun je hem niet ontzeggen: dat hij geen durf of lef heeft. Zijn lijfspreuk:
Meer is goed, nog meer is beter!
Keer op keer denkt hij dat hij nu wel de ‘kwartjes-status’ heeft bereikt. Toch onderneemt hij weer iets anders, telkens opnieuw.
Het is een wervelend bestaan, een jachtig leven. Cor reist over de hele wereld, hij ziet er niets van. Hij leidt een bedrijf groter dan hij ooit heeft durven dromen. Dan is hij nu tevreden? Nee.
Helder wordt beschreven hoe Cor zich voelt, wat hij onderneemt. Het is een ongelooflijk verhaal. En de liefde in zijn leven?
“… nu het einde van mijn leven in zicht komt… ging voor het eerst mijn hart open en was er plaats voor Liefde…”(289)
Een verhaal als een achtbaan!