Een boeiende historische kijk op Parijs midden negentiende eeuw.

Paris - Bert Wagendorp
Een boeiende historische kijk op Parijs midden negentiende eeuw.
Fictie -> nee, Abel Sikkink schreef zijn eigen herinneringen op, zijn memoires. En dat is voor Wagendorp de bron voor zijn ‘boek’ Paris.
De eerste twee delen van de memoires van Abel Sikkink zijn Phoenix en Kalle. Deze twee delen lezen als een roman, maar wees gewaarschuwd, het zijn net als dit deel: ‘Paris’ de journalistieke memoires van zijn leven.
Een zoektocht op internet leverde veel ‘Sikkink’s op. Maar de ‘echte, levende’ Sikkink is voor mij nog altijd Abel. Wat een plezier om weer met hem op pad te mogen gaan. Alhoewel hij nu niet de meest vreedzame momenten in de geschiedenis van Parijs beleeft.
Via toeval komen Abel en zijn vrouw Sandra in Frankrijk. Zij zijn voor een ‘cruise’ aan boord van een stoomschip, maar de oceaan-overtocht is zo ellendig, dat Sandra geen meter verder wil varen en zo gauw mogelijk van boord wil. Kalle maakt de cruise wel af. Komt dan ook direct naar Parijs.
Voor hun vertrek heeft Bennett jr, de eigenaar/baas van de New York Herald Abel gevraagd zijn correspondent in Parijs te worden. Dat neemt Abel nu aan.
Dit vlot lezende boek, nee deze memoires, zou je kunnen lezen als een roman. Maar dan doe je ernstig tekort aan al het speurwerk en al die research die Wagendorp heeft uitgevoerd.
In die tijd (rond 1870-1890) is Parijs het culturele, artistieke en politieke middelpunt. Daar cirkelen diverse kleurrijke en invloedrijke figuren rond, die door Wagendorp allemaal in voetnoten worden toegelicht met jaartal, functie en invloed.
Het is niet verrassend dat Wagendorp er een prachtige roman omheen ‘spint’. De figuren uit deze roerige tijd, met name in Parijs, brengen voor mij, als lezer, het beeld van Parijs tot leven.
Hun zoon Antonie wordt geboren. Dan wil Abel Sandra en Antonie in veiligheid brengen. Het leven wordt namelijk roerig en chaotisch in Parijs. De gevolgen van de Frans – Duitse oorlog voelen ze daar in armoede, ellende, angst. Hij stuurt Sandra en hun zoon naar de vader van Kalle in Winterswijk.
Er breekt een burgeroorlog uit. Een strijd tussen de bezittende en de bezitloze burgers. De “Commune” wil gelijkheid? Gerechtigheid? Ze willen een nieuwe samenleving. De communards ondergroeven de bestaande orde.
De arme Parijzenaren willen de macht overnemen, met als gevolg ‘slachtpartijen’, veel onschuldige slachtoffers.
Abel en Kalle waren tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog goed op elkaar ingespeeld. Zij hebben veel in woord en beeld vastgelegd. Nu gaan ze ‘helaas’ op herhaling.
Aan het journalistieke werk van Abel merk je dat hij is beïnvloed door de politieke top-figuren van die tijd met wie hij contact had en heeft. Het roept ethische vragen in hem op, zeker als hij in ‘zijn’ krant een column leest, die oproept tot “wraak… tot het afslachten van mensen!” Het brengt hm in botsing met zijn krant.Hij schaamt zich. Hij neemt ontslag!
Lees deze memoires als een roman. Maar beter lees het als een prachtige vorm van geschiedschrijving. Met op het eind een positief bericht!
Gelukkig eindigt Wagendorp met de toezegging dat het leven van Abel Sikkink te gevuld is voor een triologie.
Ik kijk met veel ‘ongeduld’ uit naar deel vier van de Tetralogie!