een prachtig kleinood

‘Zonet’ - Dietske Geerlings
Een prachtig kleinood.
‘Zonet’ heb ik bij de boekhandel een klein bundeltje poëzie gekocht, het geeft je vitaminen voor de dag.
Uiteraard (net als in haar novellen en romans) met prachtige natuur-beschrijvingen, bespiegelingen die allemaal ‘zonet’ in hun titel dragen.
Elk gedicht is zo vol van inhoud dat je genoeg hebt aan enkele verzen per keer.
Al lezend ontwikkelen zich mooie beelden in mijn hoofd, voor mijn ogen.
‘zonet’
zag ik een harige hommel die kroop
in het luchtige zijden bloesje
van de witte klaproos
knoopjes van parelmoer
sprongen open….. (p.8)
Een technische bespreking over het rijm zou het geheel ‘kapot’ maken. Je kunt genieten van het beeld, maar ook van de cadans van woorden en regels. Toch even een klein voorbeeld:
‘ … het klapwiekte wankel voorbij…’ (p.10)
De gedichten doen je verwonderen over de natuur of zetten je aan tot reflectie. Gebruik de taal als instrument of ga er mee ‘beeldhouwen’.
‘ Zo is net geen zon’
…. de zacht zoemende z
de o omarmt
die op zichzelf
eigenlijk al
de zon
eindeloos
laat klinken….. (p.23)
Bij de verwondering geeft het observeren van een situatie een synergetisch effect:
… de bezem heeft
de kruimels heeft
de spanning heeft
de angst in een hoek geveegd… (p.27)
Zintuigen worden ‘gehusseld’, ervaringen vermengen zich tot kwetsbare beelden:
‘… ik reeg pijpenstelen aaneen tot een ketting van spetters…’( p.40)
Elk vers, hoe divers van beeld, is een uitnodiging tot verstilling, tot reflectie, tot meditatie.
De bundel wordt gesierd door een klein vogeltje: de fitis, een vogeltje met melodieuze zang die voor mij de lente aankondigt.
Wat een prachtig kleinood.