'Lieve Amy' blijft je lange tijd achtervolgen

Auteur Helen Callaghan werd geboren in Californië als dochter van Britse ouders. Ze groeide op in de Verenigde Staten en in Engeland. Het schrijven is altijd een constante factor in haar leven geweest, naast de verschillende baantjes die ze heeft gehad. Zo werkte ze geruime tijd in de boekhandel als in- en verkoper van fictie. Uiteindelijk wist ze na een lange periode van avondstudies een plaats te bemachtigen aan Cambridge University, waar ze archeologie ging studeren. Een onderwerp wat haar, zoals ze zelf zegt, nog altijd zeer aan het hart ligt. Tegenwoordig woont de auteur in Cambridge, waar ze niet alleen haar volgende boek schrijft, maar ook werkzaam is als zelfstandig ondernemer in de IT. Lieve Amy is het spannende debuut van deze veelbelovende schrijfster.

In Lieve Amy is de hoofdrol weggelegd voor Margot Lewis, een bevlogen docent klassieke talen op een meisjesschool. Privé is Margot verwikkeld in een nare echtscheiding met alle emotionele gevolgen van dien. Naast haar baan schrijft Margot de column ‘Lieve Amy’ voor een lokale krant, waarin ze als Amy antwoord geeft op tal van levensvragen van lezers. Het verhaal begint met de verdwijning van één van Margots leerlingen, Katie Browne. Het is voor familie en politie onduidelijk of het meisje is weggelopen of ontvoerd en Margot verbaast zich over de afwachtende, bijna laconieke houding van zowel politie als media. Dan ontvangt Margot via de krant voor haar rubriek ‘Lieve Amy’ een kinderlijk geschreven brief met daarin een kreet om hulp. In eerste instantie denkt ze aan een flauwe, maar vooral wrange grap, want deze brief is ondertekend met de naam van een meisje dat bijna twintig jaar eerder spoorloos verdween.

Als er vervolgens meer van dergelijke brieven komen, steeds ondertekend met diezelfde naam, Bethan Avery, begint Margot te vermoeden dat er meer aan de hand is en er mogelijk zelfs een link zou kunnen zijn naar het recent vermiste meisje. Nadat ze bij politie aan de bel heeft getrokken, neemt de charismatische criminoloog Martin Forrester contact met Margot op. Het kinderlijke handschrift in de brieven komt volgens hem wonderlijk genoeg overeen met dat van de al twintig jaar vermiste Bethan. Forrester heeft zich jaren geleden al vastgebeten in die zaak Avery, maar ook in andere onopgeloste zaken waarbij tienermeisjes waren verdwenen of vermoord werden teruggevonden. Wanneer Margot uiteindelijk onder begeleiding van Forrester en zijn team de publiciteit opzoekt en vraagt of Bethan alsjeblieft contact met haar wil zoeken via ‘Lieve Amy’, blijkt dit voor Margot niet zonder gevolgen. Iemand heeft het ineens op háár gemunt en Margot belandt in een beangstigende, maar ook levensbedreigende situatie.  

Lieve Amy is vooral een psychologische thriller te noemen. De lezer wordt regelrecht in het overvolle hoofd van Margot getrokken, waar het er af en toe behoorlijk verwarrend aan toe gaat. De auteur heeft met deze wispelturige Margot Lewis een interessant en pittig personage neergezet, iemand met de nodige zelfspot en een goede dosis cynisme. De paranoïde gedachtegang die zich na verloop van tijd van Margot meester maakt, is door Callaghan treffend en invoelend weergegeven.

Het verhaal wordt oorspronkelijk verteld vanuit twee perspectieven, waarin die van Margot Lewis leidend is. Tegen het einde van het verhaal wordt nog een derde perspectief geïntroduceerd, wat dan overkomt als een verklaring en uitleg van alle gebeurtenissen. Een interessante optie zou wellicht zijn geweest om dit personage al eerder gelardeerd in het verhaal naar voren te brengen.

Toch is Lieve Amy een verhaal dat je niet loslaat en na afloop je nog lange tijd blijft achtervolgen. Ook omdat Callaghan lange en mooie zinnen schrijft die af en toe de vaart uit het verhaal halen, maar die het ten zeerste verdienen om goed geabsorbeerd te worden.