Een zekere toekomst tegemoet

De Britse auteur Clare Swatman (1975) heeft als journaliste gewerkt voor diverse toonaangevende tijdschriften voor vrouwen, zoals Woman’s Own en Real People. Voor je weggaat is haar debuutroman en betekende meteen haar doorbraak als romanschrijfster, want de rechten ervan werden vrijwel ogenblikkelijk verkocht aan achttien landen. Clare Swatman wordt terecht vergeleken met schrijfsters als Jojo Moyes en Rowan Coleman: succesvolle Britse auteurs die binnen het feelgoodgenre alledaagse levens weten te beschrijven met een lach en vooral een traan.

Maar toch is deze roman anders. Verrassend anders, omdat de auteur zich buiten gebaande paden heeft gewaagd, waardoor het verhaal wellicht een verbazingwekkend tintje krijgt, maar waarbij je ongewild wegdroomt en begint te mijmeren: ‘If only…’

De eerste bladzijden van het boek zijn zwaarmoedig, zelfs dusdanig dat een gevoelige lezer zou kunnen overwegen af te haken vanwege het intense, donkere gevoel van verdriet en spijt dat Zoe overmant, maar doe dit vooral niet, want het verhaal zal ineens een totaal onverwachte wending nemen.

De hoofdlijn in het verhaal is de liefdesgeschiedenis tussen soulmates Zoe Morgan en Ed Williams. Ze ontmoetten elkaar op jonge leeftijd wanneer ze als onzekere adolescenten gaan studeren aan Newcastle University en in hetzelfde studentenhuis terechtkomen. Het is geen liefde op het eerste gezicht, maar tussen Zoe en Ed broeit een onderhuidse spanning waarvan je gelukkig weet dat die ooit tot uitbarsting zal komen. Na vier studiejaren waarin het stel elkaar aantrekt en pijnlijk weer afstoot, verliezen ze elkaar eerst een tijdje uit het oog. Maar de verliefdheid is daarom des te heviger wanneer Ed plots weer terugkeert in Zoe’s leven en ze de werkelijke gevoelens voor elkaar onderkennen. En dan begint hun leven samen, waarbij je als lezer nauw betrokken raakt, want Zoe gaat onder je huid zitten. Je reist mee door de levensfasen en volgt vanuit Zoe’s oogpunt alle ups en downs die een relatie kan hebben en soms ook even níet kan hebben.

De auteur heeft dit op uitzonderlijk menselijke en herkenbare wijze weten te beschrijven. De frustraties, pijn en het verdriet zijn hartverscheurend, maar ook de gelukkige momenten en mooie ervaringen raken je in het hart. Dat deze op zich zo gewone dagelijkse emoties en beslommeringen zo intens meebeleefd kunnen worden, heeft vanzelfsprekend te maken met het feit dat je als lezer weet wat de toekomst gaat brengen. En dit is ook meteen de kracht van dit meeslepende boek. De plot is op zich enigszins voorspelbaar, maar dit stoort absoluut niet. Want dit aangrijpende liefdesverhaal verdient niets anders dan een happy end. Hoe bitterzoet ook…