prachtig

Tijdens een vakantie op de camping krijgt Fee ruzie met haar vriendinnen en loopt weg. Ze verdwaalt en wordt overvallen door noodweer. Drijfnat en radeloos klopt ze aan bij een huis in niemandsland. Daar woont de tweeëntwintigjarige Wolf met zijn hond Desi. Hoewel hij liever op zichzelf is, vangt hij Fee toch op. In de twee weken die volgen, ontfutselt Fee aan Wolf de traumatische ervaring die hem vormde. Tussen hen groeit een band waardoor Wolf zijn verleden met andere ogen ziet en Fee zichzelf beter leert kennen.

In een zware regenbui vindt hond Desi een meisje en sleept Wolf mee naar haar toe. Daar begint een verhaal wat je aan alle kanten bezig houdt omdat al snel duidelijk is dat beide jongeren met problemen worstelen. Waar het bij Fee vooral tussen moeder en dochter misgaat ligt er bij Wolf een veel zwaarder trauma wat langzaamaan naar buiten komt.
Hoewel ze elkaar door toeval ontmoeten maakt hij plaats voor haar in zijn huis en laat haar ook stapje voor stapje in zijn leven toe. Er ontstaat een bijzondere vriendschap die dieper gaat dan gebruikelijk. Ook is een mooie rol weggelegd voor hond Desi.
Hoewel het duidelijk is dat er veel speelt en je steeds nieuwsgieriger wordt naar wat er dan toch gebeurd is, zit er ook genoeg ‘lucht’ in om door te willen lezen. De rollen van de ouders worden goed uitgediept evenals die van Sterre en Luna. Toen het uiteindelijk zover was dat Wolf zijn verhaal deed benam het me bijna de adem. Wat heftig, deze zag ik niet aankomen maar het maakt het trauma van de jongen direct helder. Mooi is het hoe beide karakters een grote groei doormaken in de korte periode dat ze samen zijn.