Gevoelig en sensueel portret van een vrouw die zich herondenkt

De 49-jarige Claire, een alleenstaande moeder, leidt een ogenschijnlijk tevreden leven in een pittoreske straat, omringd door bloembakken en routine. Haar dagen zijn gevuld met werk, moederlijke taken en de vertrouwde stilte van een leven dat al jaren in hetzelfde ritme kabbelt. Maar dat verandert wanneer een onbekende man zijn intrek neemt in het huis recht tegenover haar. Zijn aanwezigheid – en de vrouwen die hij over de vloer krijgt – wekken iets in haar dat ze lang vergeten was: verlangen.

Wat begint met een nieuwsgierige blik door het raam, groeit uit tot een innerlijke onrust die haar ertoe aanzet om haar stoute schoenen aan te trekken. Claire voelt dat er meer in haar leeft dan ze zichzelf jarenlang heeft toegestaan. Ze herinnert zich wie ze ooit was, of misschien wie ze altijd al had willen zijn.

Opvallend is ook hoe dit boek tot stand kwam: auteur Sylvia Winter bezorgde haar manuscript op onconventionele wijze – anoniem via de brievenbus van de uitgeverij. Pas een week later meldde ze zich. Die speelse, dappere aanpak wekte voldoende nieuwsgierigheid op om haar werk uit te geven. Een passend begin voor een boek dat draait om durven voelen en durven kiezen.

Sylvia Winter schrijft met een kalme, beschouwende pen. Haar stijl is zintuiglijk en intiem; ze gunt de lezer een inkijk in Claire’s gevoelswereld zonder het ooit zwaar te maken. Alledaagse handelingen – het openen van een raam, het kiezen van een blouse – krijgen betekenis en diepte. De sfeer is zacht melancholisch: er is een sluimerend verdriet, een echo van gemis, maar tegelijk ook warmte, hoop en ontluikende sensualiteit.
De seksuele spanning in het verhaal is voelbaar en wordt op een mooie, integere manier opgebouwd. Sommige scènes zijn expliciet, maar altijd in functie van Claire’s ontwikkeling en innerlijke ontwaken, altijd betekenisvol.

Wat dit verhaal voor mij persoonlijk bijzonder maakt, is hoe herkenbaar het is. Claire’s jarenlange focus op haar kinderen, haar werk en haar omgeving komt me akelig bekend voor. Ook ik merk dat het vrouw-zijn, los van de rol als moeder of partner, soms op de achtergrond verdwijnt. Dit boek hield me een spiegel voor: wie ben ik los van de zorg voor anderen? En wat verlang ik zelf eigenlijk?

"De man aan de overkant" is een gevoelig en sensueel portret van een vrouw die opnieuw leert voelen. Het is een verhaal dat uitnodigt tot introspectie, maar ook tot het vieren van verlangen. Een warm en weemoedig debuut dat kan raken – op meerdere niveaus.