Lezersrecensie
De geheimen van de zee
In Geheimen van de zee, het tweede deel van de Tijdglijder-trilogie van Santa Montefiore, duiken we opnieuw in het betoverende universum van Pixie Tate. Het verhaal opent in het chique Aldershoff Hotel in New York, in het jaar 2014. De inmiddels 97-jarige Alma Aldershoff verzamelt haar dochter en twee vriendinnen om zich heen voor een spirituele seance met een ouijabord, in de hoop contact te leggen met haar overleden vader. Ze wil eindelijk het mysterie ontrafelen van de verdwenen Potekim-diamant. Maar in plaats van antwoorden, wekken ze iets veel duisterders op: de geest van Lester Ravenglass, haar ex-schoonbroer, die razend tekeergaat en vervolgens blijft rondwaren in het hotel.
De hoteleigenaar, Henry Stirling, is doodsbang dat deze paranormale aanwezigheid zijn klanten zal wegjagen en roept daarom de hulp in van Pixie Tate. Als ervaren tijdreiziger én gevoelig medium besluit Pixie niet alleen om de geest te verdrijven, maar vooral ook te achterhalen waarom Lester zo woest is. Haar zoektocht voert haar terug in de tijd, naar de beruchte reis van de Titanic in 1912.
Net als in het eerste deel (Schaduwen van de tijd) was ik meteen gegrepen door het avontuurlijke en magisch-realistische verhaal. Ik keek reikhalzend uit naar een nieuw weerzien tussen Pixie en Cavill Pengower. Santa Montefiore speelt hier op intrigerende wijze met herkenning en identiteit: wat gebeurt er als je iemand herkent, maar in een ander lichaam? Zou de ziel sterker zijn dan het fysieke omhulsel?
Wat de schrijfster als geen ander kan, is het tot leven brengen van een tijdperk. Haar beschrijvingen van het leven aan boord van de Titanic zijn rijk en beeldend. Je ziet de vrouwen voor je, met hun versierde hoeden en kanten parasols, en de mannen in hun gesteven overhemden en glanzende schoenen. De sfeer van de belle époque wordt tastbaar gemaakt, zonder dat het ooit zwaar aanvoelt.
De schrijfstijl van Montefiore is soepel en toegankelijk. Ze gebruikt regelmatig zintuiglijke details en fraaie metaforen – zoals "De zon koestert haar bleke gezicht" – die het verhaal een poëtische toets geven zonder te overdrijven. De dialogen zijn natuurlijk en de scènes vloeien mooi in elkaar over, waardoor je als lezer moeiteloos meegezogen wordt in de tijdreis en de geheimen die zich stukje bij beetje ontvouwen.
Geheimen van de zee is een warme, meeslepende roman vol mysterie, romantiek en melancholie. Het boek biedt zowel spanning als troost, en zet aan tot nadenken over verlies, liefde en hoe het verleden het heden kan vormgeven. Ik kijk alvast uit naar het derde deel van deze bijzondere trilogie.
De hoteleigenaar, Henry Stirling, is doodsbang dat deze paranormale aanwezigheid zijn klanten zal wegjagen en roept daarom de hulp in van Pixie Tate. Als ervaren tijdreiziger én gevoelig medium besluit Pixie niet alleen om de geest te verdrijven, maar vooral ook te achterhalen waarom Lester zo woest is. Haar zoektocht voert haar terug in de tijd, naar de beruchte reis van de Titanic in 1912.
Net als in het eerste deel (Schaduwen van de tijd) was ik meteen gegrepen door het avontuurlijke en magisch-realistische verhaal. Ik keek reikhalzend uit naar een nieuw weerzien tussen Pixie en Cavill Pengower. Santa Montefiore speelt hier op intrigerende wijze met herkenning en identiteit: wat gebeurt er als je iemand herkent, maar in een ander lichaam? Zou de ziel sterker zijn dan het fysieke omhulsel?
Wat de schrijfster als geen ander kan, is het tot leven brengen van een tijdperk. Haar beschrijvingen van het leven aan boord van de Titanic zijn rijk en beeldend. Je ziet de vrouwen voor je, met hun versierde hoeden en kanten parasols, en de mannen in hun gesteven overhemden en glanzende schoenen. De sfeer van de belle époque wordt tastbaar gemaakt, zonder dat het ooit zwaar aanvoelt.
De schrijfstijl van Montefiore is soepel en toegankelijk. Ze gebruikt regelmatig zintuiglijke details en fraaie metaforen – zoals "De zon koestert haar bleke gezicht" – die het verhaal een poëtische toets geven zonder te overdrijven. De dialogen zijn natuurlijk en de scènes vloeien mooi in elkaar over, waardoor je als lezer moeiteloos meegezogen wordt in de tijdreis en de geheimen die zich stukje bij beetje ontvouwen.
Geheimen van de zee is een warme, meeslepende roman vol mysterie, romantiek en melancholie. Het boek biedt zowel spanning als troost, en zet aan tot nadenken over verlies, liefde en hoe het verleden het heden kan vormgeven. Ik kijk alvast uit naar het derde deel van deze bijzondere trilogie.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van marijkesboekenkast
Gesponsord
Als Hyoyoung wordt gevraagd in een brievenwinkel in Seoul te komen werken, realiseert ze zich al snel hoe helend een brief kan zijn. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
