Een pluim voor deze sterke vrouw

In “Puur Goud” geeft de Nederlandse Tineke Veenstra ons een inkijk in haar persoonlijk leven.
Op het moment dat Tineke zich klaarmaakte om een nieuwe fase in haar leven te beginnen en haar hogere studies aan te vatten, werd haar wereld op zijn kop gezet door verwoestend nieuws: ze lijdt aan de chronische bloedziekte ITP. Later werd daar ook het Syndroom van Sjögren aan toegevoegd, een complexe en progressieve auto-immuunziekte waarvoor tot op heden geen genezing bestaat. Wat voor de meeste 17-jarigen een tijd van vrijheid en dromen zou zijn, werd voor Tineke een harde confrontatie met de realiteit van een kwetsbaar lichaam.

De jeugdjaren die in het teken hadden moeten staan van zorgeloosheid, feestjes en een veelbelovende toekomst, worden nu gekleurd door eindeloze ziekenhuisbezoeken, bloedprikken, en een voortdurende angst voor de gevolgen van zelfs kleine ongelukjes. Voor Tineke kan een simpele val of een blauwe plek al snel levensbedreigend zijn, en de constant aanwezige onzekerheid maakt haar dagelijkse leven complex en onvoorspelbaar.

Ondanks haar inspanningen om toch een diploma hoger onderwijs te behalen, liep Tineke al snel tegen de harde grenzen van begrip en flexibiliteit binnen het onderwijssysteem. Haar verzoeken om aanpassingen werden keer op keer afgewezen, zelfs met sancties als gevolg, waardoor ze gedwongen werd haar opleiding te stoppen.
Ook op de arbeidsmarkt liep ze vast: medisch werd ze afgekeurd om te werken, waardoor haar kansen om haar volwassen leven op te bouwen al vroeg werden ontnomen. Het is nauwelijks voor te stellen hoe het moet voelen om door de maatschappij op zo'n jonge leeftijd als 'afgeschreven' te worden beschouwd en welke impact dat heeft op je zelfbeeld en toekomstperspectief.

Toch is Tineke een vrouw met een enorme veerkracht. Ondanks de belemmeringen blijft ze de moed en kracht vinden om de waarde van het leven te zien. Ze heeft op wonderbaarlijke wijze van de kleine momenten leren genieten en heeft ondanks alles bijzondere dingen bereikt. Haar tijd op Curaçao, waar ze enkele jaren woonde, gaf haar leven tijdelijk weer kleur en een verbeterde gezondheid, wat haar zicht op de mogelijkheden vergrootte. Haar doorzettingsvermogen blijkt indrukwekkend en inspirerend, omdat ze blijft proberen haar doelen te realiseren, hoe zwaar de weg ernaartoe ook is.

De weg die Tineke bewandelt, is echter verre van gemakkelijk. Haar verhaal kent pijnlijke terugvallen, met momenten van intense, allesoverheersende pijn die soms slechts draaglijk wordt door het aftellen tot de volgende dosis pijnstilling. Ze heeft maar liefst drie keer opnieuw moeten leren lopen, iets wat voor velen onvoorstelbaar is, maar voor haar een realiteit die ze keer op keer het hoofd biedt. Het doorzettingsvermogen en de moed die ze toont, ondanks deze helse obstakels, zijn bijna bovenmenselijk.

Mijn bewondering voor Tineke en haar onverzettelijke geest kan ik nauwelijks in woorden uitdrukken. Met haar boek biedt ze een inspirerende boodschap van hoop, kracht en veerkracht. Ze laat zien dat, zelfs wanneer het leven tegenzit, er altijd een weg voorwaarts is, zij het met pijn en moeite. Haar verhaal inspireert ons allemaal om elke dag met dankbaarheid te benaderen en om de kleine geluksmomenten in het leven te omarmen, omdat gezondheid geen vanzelfsprekendheid is.

Door haar verhaal te delen, herinnert Tineke ons eraan dat het leven plotseling kan veranderen en dat we gezondheid en vrijheid niet als vanzelfsprekend moeten beschouwen. Haar levenslessen maken ons bewuster van de kwetsbaarheid en waarde van het leven en nodigen ons uit om met meer compassie en begrip naar de ervaringen van anderen te kijken. Haar verhaal is een eerbetoon aan de kracht van het menselijk doorzettingsvermogen en een uitnodiging om met moed de uitdagingen van het leven te trotseren, hoe zwaar die ook mogen zijn.