Een boek dat nog lang blijft nazinderen

De 36-jarige Freya Petrus is een succesvolle chirurg, gespecialiseerd in huidtransplantaties in een brandwondencentrum. Op het eerste gezicht lijkt ze alles op orde te hebben: een gerespecteerde carrière, toewijding aan haar patiënten, en een leven zonder zorgen. Maar achter dit ogenschijnlijk perfecte plaatje gaat een duister geheim schuil — iets wat haar al sinds haar twaalfde achtervolgt. Een zomer van eenzaamheid en verwaarlozing, waarin ze keuzes maakte die ze anders nooit had overwogen. Of toch wel?

Vuur is het derde deel in John Boynes elementen-cyclus. Hoewel het prima los te lezen is, weet Boyne op subtiele wijze een verbinding te leggen met de andere boeken in de reeks.

Het verhaal schakelt voortdurend tussen het heden en het verleden, waardoor je stukje bij beetje Freya's jeugd en haar huidige leven leert kennen. Door de fragmenten uit haar jeugd krijg je aanvankelijk medelijden met haar. Ze groeide op met een afwezige moeder, een onbekende vader en een kille grootmoeder die haar vooral als huishoudhulp behandelde. Ze had niemand die echt om haar gaf. Wat haar op twaalfjarige leeftijd overkwam, laat een diepe indruk achter — en niet alleen op haar.

Maar naarmate je meer leert over haar volwassen leven, maakt dat medelijden snel plaats voor afschuw. Freya gebruikt haar verleden als excuus voor haar daden in het heden, die ronduit walgelijk zijn. Ik was oprecht geschokt door bepaalde scènes. Sommige hoofdstukken waren zó confronterend dat ik het boek even moest wegleggen. John Boyne schrijft op een manier die onder je huid kruipt: zonder expliciete details weet hij een sfeer van ongemak en walging op te roepen die je niet loslaat

Met Vuur levert John Boyne opnieuw een krachtig, confronterend boek af dat je morele grenzen opzoekt rond een moeilijk en zwaar onderwerp — en soms overschrijdt. Hij laat je nadenken over daderschap en slachtofferschap, over de invloed van het verleden, en over de vraag of alles vergeven kan worden. Daarbij doorbreekt hij overtuigingen die diepgeworteld zitten, zoals het idee dat vrouwen bij bepaalde misdaden alleen slachtoffer kunnen zijn.

Vuur is een boek dat nog lang zal blijven nazinderen. Het is rauw, gedurfd en laat je als lezer niet onberoerd. En over het plot kan ik slechts één ding zeggen: briljant opgebouwd, maar absoluut niet voor tere zielen.