Reflectie op een leven

Lucy Barton is opgegroeid in armoede. Doordat ze zo haar best deed op haar huiswerk kon ze naar de universiteit waar ze haar man William ontmoette en met wie ze twee dochters heeft. Ze hebben een goed leven maar dan komt Lucy in het ziekenhuis terecht. Door complicaties na een operatie moet ze daar weken blijven.
Opeens zit haar moeder aan haar bed. Lucy heeft haar familie in geen jaren meer gezien, maar door dit bezoek komt het verleden boven.
Lucy reflecteert op haar leven, heden en verleden. Wat haar jeugd betekent heeft, hoe haar huwelijk en relatie met haar dochters is en wat de toekomst brengt.

De schrijfstijl is intens en doet denken aan De avond is ongemak. Het dysfunctionele gezin waarin Lucy opgroeide en de herinnering aan het "iets" waarvan niet helemaal duidelijk wordt wat dat dan is, de vele mooie bespiegelingen en metaforen zijn allemaal ingrediënten die maken dat de lezer doorleest, terwijl het plot simpel is.

Een mooi boek waarin met weinig woorden veel wordt gezegd