Mooi opgebouwde roman

Mooi verhaal over een gezin dat. uit Iran naar Nederland vlucht en in Moerkapelle terecht komt. We volgen Talar vanaf het moment dat ze vlucht en als 4-jarige in Nederland aankomt. Daarnaast krijgen we het verhaal van de familie in Iran te lezen, voordat het gezin vlucht. Bovendien is er een verhaallijn in het heden, als Talar vakantie viert met haar vriendinnen in Cuba en een telefoontje van haar broer uit Nederland krijgt.
Talar heeft het moeilijk in Nederland, ze spreekt de taal nog niet goed, de mensen doen anders dan in Iran, dus in eerste instantie imiteert ze de mensen. Ze is nog jong, dus kan ze veel leren. Haar moeder, die steeds denkt dat de situatie in Iran zal verbeteren en dat ze daardoor terug kunnen, geeft Talar veel verantwoordelijkheid en wil ook dat ze harder werkt dan anderen.
Talar wil niet terug, ze vergroeit met de Nederlandse samenleving en kent Iran helemaal niet. De relatie tussen haar en haar moeder wordt alleen maar slechter.
Ik vind vooral de opbouw van de roman heel mooi. Je gaat langzaam mee met de ontwikkeling van Talar, tussendoor lees je de heftige verhalen van Iran, die aan steeds korter worden. Dan zit Talar in de puberteit en wordt hààr leven heftiger.