Herinneringen

Omdat ik mijn hele jeugd naast het Huis van Bewaring hebt gewoond en mijn vader ook directeur was, intrigeerde dit boek me meteen. En ja, ik zie overeenkomsten. Wat voor mij heel normaal was vonden mensen van buiten eng, bedreigend. Maar hier stoppen de overeenkomsten.
Het is vooral een geestig en hilarisch boek van een meisje met een vreemde vader, die in zijn eigen wereld lijkt te leven en het leven voor Frida niet altijd makkelijk maakt. Het geëxperimenteer in de schrijfstijl stoort mij een beetje, vooral het hoofdstuk waarbij uitgebreid gebruik wordt gemaakt van voetnoten over Metzelaar sr. en jr., op zich interessant en lachwekkend als je ziet waarop het aansluit in het verhaal, maar ik raak de draad van het verhaal kwijt.
Ook de enorme tijdsprong in het laatste deel van het verhaal verraste me en vond ik niet echt prettig, Hier neemt Kager afstand en kijkt terug op haar jeugd. Belangrijk zijn hier haar herinneringen, kun je die wel vertrouwen.
Waar het voor mijn gevoel begint als een jeugdboek, eindigt het als een beschouwing.