Niet mijn stijl

Een raadselachtig boek. Het verhaal begint met een 'ik'-perspectief die de lezer lijkt toe te spreken. Ik ben er niet achtergekomen wie die 'ik' is. Daar komt bij dat ze vaak plotseling van persepectief wisselt, wat het lezen niet vergemakkelijkt. De rode draad door het verhaal is de ziekte van Kiek en de seizoenen in de tuin. Dat is allemaal wel duidelijk, soms leest dat wel vlot en prettig.
Maar omdat ze ook hele filosofische en poëtische stukken schrijft ontgaat mij de helft van het verhaal.
Laat ik maar concluderen dat de stijl van Heitman mij niet aanstaat, nog een wonder dat ik het helemaal heb uitgelezen.