Ik word er stil van

Zwagerman vertelt op een zeer boeiende wijze wat hij ziet en daardoor leert hij mij ook zien. Dat lukt hem niet altijd, maar dat hoeft ook niet. Iedereen ziet en voelt iets anders. Maar wat hij weldegelijk aanreikt is de zin om te kijken.
Niet altijd begrijp ik de extase die een schilderij teweegbrengt bij mensen zoals bijv. de schilderijen van Rothko of de performance kunst van Abramovic, met uitzondering van 'The Artist Is Present'.
Ook gaat het laatste hoofdstuk over 'Verdwijnen' me een beetje boven mijn pet. Het zoeken naar het niets, het ultieme, het verdwijnen. Dat ontbreekt bij mij en daarom kan ik er niets mee.
Daags voor het verschijnen van dit boek heeft Zwagerman een eind aan zijn leven gemaakt. Dat zet het laatste hoofdstuk wel in een heel ander licht. Ik word er stil van.