Hopelijk geen definitief afscheid

‘Eén raam, geen sleutel’ is het tiende en laatste deel uit de ‘Afdeling Q’-serie van Jussi Adler Olsen.
Het was met veel spijt in het hart dat ik dit boek sloot toen ik het uitgelezen had. Ik volg al jaren de belevenissen van Carl, Assad, Rose en Gordon; de hoofdpersonages uit de serie Q en vond elk van deze boeken even boeiend en spannend. Jussi Adler Olsen is een expert in het bedenken van ingenieuze plots.
De rechercheurs van afdeling Q houden zich bezig met onopgeloste zaken, meestal met veel succes. In dit laatste deel komt er onjuiste compromitterende informatie over Carl aan het licht. Informatie waarvoor hij naar de gevangenis gestuurd wordt. De gevangenis blijkt voor Carl totaal geen veilige omgeving te zijn, er zijn mensen die denken dat hij te veel weet en hem het zwijgen willen opleggen. Intussen zoeken zijn collega’s van de afdeling Q naar bewijzen om Carl vrij te pleiten en de ware toedracht van de zaak te achterhalen.
De schrijfstijl van Jussi Adler Olsen is direct en duidelijk. De spanning wordt bladzijde na bladzijde verder opgebouwd. Er zitten een aantal verrassende plotwendingen in het boek die je nieuwsgierig houden om verder te blijven lezen.
Ik vermoed dat het moeilijk is om dit boek als standalone te lezen. Er komen veel zaken uit het verleden van de hoofdpersonages naar boven die niet echt toegelicht worden. De boeken uit de serie Q lees je best in volgorde dat ze uitgegeven werden. Op die manier is het boeiend om de karakterontwikkeling van de hoofdpersonages te volgen.
‘Eén raam, geen sleutel’ mag terecht een goede afsluiting van de serie Q genoemd worden. Alhoewel het me veel plezier deed om op de Instagram pagina van de schrijver te lezen dat hij zelf twee auteurs uitgekozen heeft om de ‘Afdeling Q’-serie een nieuw perspectief te geven. Ik kijk daar alvast naar uit.