Lastige en pijnlijke kwesties in 'Ei'

Vrouwelijke schrijvers lijken vandaag de dag beter vertegenwoordigd dan ooit te voren: in Nederland hebben we Niña Weijers die de Anton Wachterprijs won met haar debuut De Consequenties, Maartje Wortel en Hanna Bervoets die samen door Das Magazin gekozen werden tot de tien beste jonge schrijvers van Nederland. Ook in het buitenland blijven succesvolle vrouwen niet onopgemerkt, zo publiceerde comedienne Amy Poehler onlangs haar memoir Yes Please en debuteerde de bedenker en maker van Girls, Lena Dunham, eind september tevens met Not That Kind of Girl.

Anna Drijver kunnen we ook aan dit rijtje toevoegen, in november verscheen haar tweede roman Ei. Drijver, beter bekend als actrice in onder andere Komt een vrouw bij de dokter en de serie De Co-Assistent debuteerde een paar jaar terug met Je blijft, een schrijnend verhaal over vriendschap, liefde en verlies.

In Ei brengt Drijver een actueel thema aan de orde, het in staat zijn voor vrouwen de keuze te maken om wel of geen kinderen te willen en/of te krijgen. Echter, wat gebeurt er met iemand wanneer die keuze haar opeens wordt ontnomen voordat diegene heeft kunnen nadenken over het maken van deze keuze?

Leyla, de spil van de roman, is achtentwintig jaar en een succesvol parlementair journalist die samenwoont met haar vriend. Ze denken nog niet na over het krijgen van kinderen. Als Leyla voor een routine-afspraak naar de gynaecoloog gaat, wordt er een vlekje op haar eileider ontdekt, het blijkt om een cyste te gaan die met een simpele operatie te verwijderen is. Helaas gaat niet alles tijdens de operatie zoals gepland en wordt Leyla onvruchtbaar. Dit gegeven heeft zowel weerklank op Leyla als de arts die haar heeft geopereerd en heeft gefaald, dokter Adema.

Ei heeft een veelbelovend plot en hoofdthema, die helaas niet helemaal de juiste uitwerking hebben gekregen. Hoewel er an sich niets mis is met het idee van de roman, zijn er net iets te veel tekortkomingen die verre van bijdragen aan de kracht van het verhaal. Een voorbeeld hiervan is de uitwerking van de personages. Ei draait hoofdzakelijk om Leyla en de worsteling met haar onvruchtbaarheid na de operatie, en om de worsteling van haar arts, dokter Adema, die door een verkeerde inschatting een gigantische fout heeft gemaakt met alle gevolgen van dien. Het is geen probleem dat zowel Leyla als dokter Adema als personen niet de meest makkelijke zijn en niet altijd de meest logische dingen lijken te doen. Het probleem is dat sommige acties van zowel Leyla als dokter Adema even lijken te worden medegedeeld om er vervolgens niet verder op in te gaan. Hun gevoelswereld wordt helaas niet goed uitgewerkt waardoor je als lezer met vragen blijft zitten, totdat je een punt bereikt waarop het je eigenlijk niet meer kan schelen wat er wel of niet met ze gebeurt.

Dit geldt helaas ook voor andere delen van Ei. Zo kun je je afvragen wat de functie is van de eindeloze beschrijvingen van de liefdesgeschiedenis van zowel Leyla’s Italiaanse oma en Rotterdamse opa als haar ouders. Of althans, je weet dat die functie gekoppeld is aan Leyla’s worsteling na haar operatie, maar doordat er zoveel plek wordt ingenomen door dit subplot, laat die weer minder ruimte over voor de verdere uitwerking van datgene waar het werkelijk om draait: Leyla en dokter Adema. Hierdoor sluiten ook deze onderdelen van de roman niet goed op elkaar aan. Drijver had er beter aan gedaan om het subplot in te korten en meer aandacht te besteden aan Leyla zelf en dokter Adema, dan had Ei in elk opzicht een meer afgerond verhaal kunnen zijn. Het is jammer dat Ei hierdoor niet overtuigt. Met Je blijft heeft Drijver laten zien dat ze een goede schrijver is en er zijn ook passages in Ei die dit laten zien. De algehele uitwerking blijft echter een groot probleem en dat is, hoe hard ook, onzettend jammer.