De Franse Boekenbrigade

Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog verlaat Jessie Carson haar baan bij de New York Public Library om in Noord-Frankrijk, vlak bij het front, vrijwilligerswerk te gaan doen. Ze sluit zich aan bij de CARDS. Een groep vrouwen die onder leiding van miljonair Anne Morgan helpt bij de Franse wederopbouw door de lokale bevolking te ondersteunen. De taak die Jessie kreeg was om mobiele kinderbibliotheken op te zetten en voorleesuurtjes te houden voor de kinderen.

Voor het lezen van dit boek had ik nog niet eerder van de CARDS gehoord. Een groep dappere Amerikaanse vrouwen, voornamelijk van zeer rijke komaf, die in de zwaarst getroffen gebieden van de Eerste Wereldoorlog hulp boden aan voornamelijk de achtergebleven weduwen en kinderen. Daar hielpen ze o.a. met scholing, kopen van zaden en levensmiddelen en ziekenzorg. De CARDS kregen niet alleen te maken met het geweld van de oorlog maar ook de Spaanse Griep die rondwaarde.

Tijdens het lezen van het verhaal werd me duidelijk dat de auteur zeer goede research gedaan heeft naar de CARDS en Anne Morgan. Door de fijne, realistische en beeldend schrijfstijl waande ik me echt tussen deze groep vrouwen en werden de CARDS een soort vriendinnen. Ik beleefde de ontberingen, de vriendschap en de uitdagingen echt mee en voelde dat toen ik het boek uithad echt afscheid nam van deze moedige groep.

Hoofdpersonage Wendy Peterson uit de tweede verhaallijn in dit boek stuit in 1987 in de archieven van de NYPL op een verwijzing naar Jessie en raakt enorm geïnteresseerd in deze dappere vrouw en gaat in de archieven verder op zoek naar haar totdat ze uiteindelijk één van de CARDS vindt die nog in leven blijkt en ontmoet deze dappere vrouw die meer kan vertellen over haar ervaringen.

Dit boek heeft me een voor mij onbekend stukje geschiedenis over de Eerste Wereldoorlog geleerd en heeft me geïnspireerd om ook het eerdere boek van deze auteur De bibliotheek van Parijs te gaan lezen, welke zich afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Wat ik heel bijzonder vond waren de vele quotes en verwijzingen naar kinderboeken die in het verhaal staan. Allemaal mooie zinnen die de liefde voor boeken in zich hebben.

In het nawoord van de auteur blijkt dat Jessie ervoor heeft gezorgd dat de Franse bibliotheken meer toegankelijk werden voor de gewone bevolking en dat er ook andere leesboeken in de collectie opgenomen werden. De les die de auteur mee wil geven is om ook nu bibliotheken transparant te houden zonder censuur en waar iedereen welkom is.