Lezersrecensie
Geslaagde historische roman rond oude legende in een Noors verhaal
Afgelopen maand verscheen bij uitgeverij Atlas Contact het vervolg in ‘De zusterklokken-trilogie’ van auteur Lars Mytting onder de titel ‘Het Zustertapijt’. In dit deel wordt de familie sage rond de inmiddels gescheiden zusterklokken voortgezet en nu staat een oud tapijt vol mythische afbeeldingen uit het oude Noorwegen in het middelpunt. De herinnering aan de plezierige schrijfstijl van Mytting ligt nog vers in het geheugen en zorgt voor bepaalde verwachtingen bij het oppakken van dit boek. Gelijktijdig rijst (opnieuw) de vraag naar de betekenis van de oude voorspelling ‘Jij zult wijd rennen en ik zal nauw rennen, en als het weefsel geweven is, zullen wij samen weer terugkeren.’
Evenals in het eerste deel speelt dominee Kai Schweigaard een overkoepelende rol in het verhaal, waardoor dit vervolg op ‘De Zusterklokken’ heel natuurlijk aanvoelt. Er zijn al heel wat jaren verstreken na de dood van Astrid Hekne en het leven in het dorp Butangen heeft zich min of meer voortgezet. Het traditionele systeem van rijke boeren en arme mensen, die herendiensten moeten bewijzen in ruil voor een armzalig bestaan op een pachtboerderij, de afhankelijkheid van de natuurkrachten en het geloof in oude voorspellingen zijn nog steeds de pijlers van het dorpsleven. De tomeloze energie van Kai Schweigaard is echter na het afbreken van de oude staafkerk en het verlies van de zusterklokken een stuk minder geworden terwijl als gevolg van het ouder worden zijn rationele houding is omgeslagen in een angst voor de dood en de komende Oordeelsdag. Ondertussen heeft hij nog één wens: het verloren tapijt van de Hekne-zusters terugvinden voor de dorpelingen en zo verlost te worden van zijn schuldgevoelens.
Wat er uiteindelijk gebeurt met de voorspelling van eeuwen geleden weet Lars Mytting prachtig in te vlechten in de geschiedenis van de gescheiden van elkaar opgroeiende Jehans en Victor. Waar Jehans opgroeit in het bekrompen Butangen als zoon van een arme pachtersfamilie, wacht Victor een goede toekomst als zoon van een Engelse landheer. Wanneer beide broers elkaar ontmoeten in de ruige natuur van Noorwegen, die door Mytting met veel liefde wordt beschreven, worden hun levens volledig op zijn kop gezet. Beide broers hebben karaktertrekken geërfd van moeder Agnes en hun vader de Duitse architect en dit zorgt voor spannende en onvoorziene ontwikkelingen.
De schrijver is er in geslaagd om een meeslepende roman te schrijven, die zich afspeelt voorafgaand en in de Eerste Wereldoorlog. Een tijd die gekenmerkt werd door nieuwe ontwikkelingen en technieken zoals de komst van elektriciteit waardoor het oude traditionele leven verdwijnt en nieuwe verhoudingen ontstonden in de maatschappij. Het verweven van een oude legende in een periode van industrialisatie zorgt voor een avontuurlijk verhaal met een herkenbare Noorse sfeer. Beschrijvingen van technische details zullen waarschijnlijk niet elke lezer aanspreken, maar zorgen wel voor een authentieke sfeer passend bij nakomelingen van de vooruitstrevende Astrid Hekne.
Alles bij elkaar kunnen we zeggen dat ‘Het zustertapijt’ een geslaagde historische roman is met hier en daar ‘magische’ trekjes passend bij een oude legende in een Noors verhaal vol avonturen.
Evenals in het eerste deel speelt dominee Kai Schweigaard een overkoepelende rol in het verhaal, waardoor dit vervolg op ‘De Zusterklokken’ heel natuurlijk aanvoelt. Er zijn al heel wat jaren verstreken na de dood van Astrid Hekne en het leven in het dorp Butangen heeft zich min of meer voortgezet. Het traditionele systeem van rijke boeren en arme mensen, die herendiensten moeten bewijzen in ruil voor een armzalig bestaan op een pachtboerderij, de afhankelijkheid van de natuurkrachten en het geloof in oude voorspellingen zijn nog steeds de pijlers van het dorpsleven. De tomeloze energie van Kai Schweigaard is echter na het afbreken van de oude staafkerk en het verlies van de zusterklokken een stuk minder geworden terwijl als gevolg van het ouder worden zijn rationele houding is omgeslagen in een angst voor de dood en de komende Oordeelsdag. Ondertussen heeft hij nog één wens: het verloren tapijt van de Hekne-zusters terugvinden voor de dorpelingen en zo verlost te worden van zijn schuldgevoelens.
Wat er uiteindelijk gebeurt met de voorspelling van eeuwen geleden weet Lars Mytting prachtig in te vlechten in de geschiedenis van de gescheiden van elkaar opgroeiende Jehans en Victor. Waar Jehans opgroeit in het bekrompen Butangen als zoon van een arme pachtersfamilie, wacht Victor een goede toekomst als zoon van een Engelse landheer. Wanneer beide broers elkaar ontmoeten in de ruige natuur van Noorwegen, die door Mytting met veel liefde wordt beschreven, worden hun levens volledig op zijn kop gezet. Beide broers hebben karaktertrekken geërfd van moeder Agnes en hun vader de Duitse architect en dit zorgt voor spannende en onvoorziene ontwikkelingen.
De schrijver is er in geslaagd om een meeslepende roman te schrijven, die zich afspeelt voorafgaand en in de Eerste Wereldoorlog. Een tijd die gekenmerkt werd door nieuwe ontwikkelingen en technieken zoals de komst van elektriciteit waardoor het oude traditionele leven verdwijnt en nieuwe verhoudingen ontstonden in de maatschappij. Het verweven van een oude legende in een periode van industrialisatie zorgt voor een avontuurlijk verhaal met een herkenbare Noorse sfeer. Beschrijvingen van technische details zullen waarschijnlijk niet elke lezer aanspreken, maar zorgen wel voor een authentieke sfeer passend bij nakomelingen van de vooruitstrevende Astrid Hekne.
Alles bij elkaar kunnen we zeggen dat ‘Het zustertapijt’ een geslaagde historische roman is met hier en daar ‘magische’ trekjes passend bij een oude legende in een Noors verhaal vol avonturen.
1
Reageer op deze recensie