Schrijvers prachtig geparodieerd

Heerlijk boek, deze parodie op het schrijversbestaan. Een min of meer succesvolle schrijfster (het succes van haar debuut heeft ze nooit kunnen evenaren) woont in Griekenland aan zee en leeft grotendeels van de inkomsten van schrijfretraites. Ze ontvangt een keur aan wannabe-schrijvers en een enkele schrijver die het gemaakt heeft. Zoals een thrillerschrijfster die een combinatie is van drie bekende, blonde, Nederlandse thrillerschrijfsters. Deze vrouw blijkt in de proloog al dood in zee te drijven. Vervolgens gaan we terug in de tijd en is het genieten. De manier waarop hoofdpersoon Selma omgaat met haar klanten is meesterlijk. Ze heeft een duidelijke mening, maar elke klant kan rekenen op haar steun en welwillendheid, hoe slecht hun schrijfsels ook zijn. Haar echte mening laat ze niet merken: het is duidelijk niet in haar belang dat die schrijvers slagen in hun doel. Want dan komen ze niet jaar op jaar terug.
Ondertussen schetst de schrijfster (de echte, niet het personage) een mooi beeld van het contrast tussen het armoedige Griekenland en de verwende toeristen die alleen mooie plaatjes willen zien. De scenes over de honden (ik zal niets verklappen) zijn dan vooral schrijnend.
Wat ik ook mooi vind is dat de hoofdpersoon zelf niet bepaald sympathiek overkomt. Ze is jaloers, checkt voortdurend hoe haar boeken het doen op de bestsellerlijst en kijkt in feite neer op haar klanten.
Een fijn boek, spannend, grappig en verrassend.
En trouwens, ik ga zelf twee keer per jaar op schrijfretraite (niet in Griekenland, maar Noord Frankrijk) en sommige scenes kwamen me heel bekend voor. Al hebben wij dan een docente die wel met respect met onze teksten omgaat, gelukkig.