Rustig beginnen en opeens niet meer weg te leggen zo spannend.

Ik las Goudval alweer een poos geleden, in de zomervakantie. En hoewel ik steeds van plan was om een recensie te schrijven, kwam het er almaar niet van. Net als bij hoofdpersoon Eveline, kwam er steeds iets tussen.

En dat is nu precies wat ik fijn vond aan dit boek: de personages lijken zo uit het dagelijks leven te zijn weggelopen. Ik lees in andere recensies dat dit boek langzaam op gang komt, maar persoonlijk vind ik dat wel fijn. Lekker op de bank lezen over iemand die twijfelt, die niet meteen doorpakt, heerlijk. Ik vind het soms jammer dat veel thrillers je gelijk bij je keel grijpen en je zonder enige voorkennis in een wild avontuur wordt gestort. Ik houd er wel van om eerst de personages te leren kennen en net als ik om ze ga geven, hoppa, gaat alles fout.

Terwijl Eveline inderdaad tijd nodig heeft om op gang te komen, weet je bij Oscar trouwens al wel heel snel dat er iets goed fout gaat. Je voelt meteen dat hij de verkeerde beslissingen neemt en aangezien het een thriller betreft, vrees je het ergste.

Lilian Schneider neemt mij als lezer heel geleidelijk mee in een verhaal dat steeds onontkoombaarder wordt met de nodige spannende twists. Ik kon niet stoppen met lezen. Hoe verder ik in het verhaal kwam, hoe moeilijker het werd om het even weg te leggen. Mij heeft ze overtuigd: ik las het boek in één ruk uit. Ik kijk uit naar haar volgende spannende thriller!