Bijzondere rituelen?

Rituelen zijn vaste patronen van handelingen waarbij je bepaalde dingen in een vaak vaste volgorde doet. Mason Currey verzamelde van meer dan 150 internationaal bekende personen hun dagelijkse rituelen. Eva Hoeke, Volkskrant-columniste en ooit verwikkeld in een aanvaring met megaster Rihanna, vult deze aan met informatie over de routines van een handjevol (tien) Nederlanders, waaronder Herman Brood, Harry Mulisch, Lavinia Meijer en Albert Heijn. Deze laatste had eigenlijk niks met rituelen, waaruit naar alle waarschijnlijkheid de slogan “gewoon (bij) Albert Heijn” is ontstaan.  

Het is natuurlijk altijd amusant om te lezen over aparte gewoontes van bekende mensen. Zo schreef Thomas Wolfe, Amerikaanse schrijver, staand, waarbij hij de bovenkant van zijn koelkast als bureau gebruikte. Dat deed hij omdat het met zijn lengte van 1.98m erg oncomfortabel zat op een stoel aan een tafel. Bedenk daarbij dat hij van het geboortejaar 1900 was dus voor zijn tijd een zeer lange man. Grappig te weten dat componist Igor Stravinsky een handstand maakte om zijn hoofd leeg te maken en dat het badritueel van Beethoven zo wild was dat er geregeld water regelrecht door de vloer sijpelde. Maar is dit boeiend genoeg voor een heel boek? Wie is er geïnteresseerd in hoe laat Georgia O’Keeffe naar bed gaat en wat V.S. Pritchett als ontbijt nuttigde? Wie is Pritchett eigenlijk?  

Wat opvallend is, en vermoedelijk reeds bekend bij de meeste lezers onder ons, is de gewoonte om zich over te geven aan een overdaad aan alcohol, nicotine, drugs, slaappillen en suiker! Suiker wordt veelal met koffie gedronken eerder dan koffie met suiker. Een in de regel ronduit ongezonde leefstijl.  

Ik zou het boek waarschijnlijk tekortdoen als er niet vermeld wordt dat er meer aardige anekdotes instaan, maar eigenlijk staan de leukste al op de flaptekst beschreven. “Het ultieme kijkje in de creatieve keuken” zoals op de achterkant van het boek vermeld, verschijnt wellicht in een vervolg. Dit is een beknopt naslagwerkje, aardig om op de borreltafel te hebben liggen en eens in te kijken tijdens een gezellig samenzijn met vrienden. Currey haalt zelf de woorden uit mijn mond en waarschuwt in de inleiding dat dit een oppervlakkig boek is, heb dus niet heel hoge verwachtingen.