Lezersrecensie
hutje op de hei
Er wordt veel en lekker gegeten in ‘Oogst van de angst’ van Willem van Erné. De beschrijvingen van de recepten worden er uitgebreid bijgeleverd en voor zover ik het kan overzien komen die niet uit de Allerhande. Verder wordt er veel gedronken en ge-oh't door de tweelingbroers Alex en Nidas. Over Corona. En de maatregelen die de regering Rutte neemt. We krijgen te horen hoe deze wereld functioneert, dat de rijken aan de touwtjes trekken, de lakens uitdelen en manipuleren waar ze kunnen. Wie zijn ze? Ongeveer 8000 sociopaten, kinderlokkers, multinationals zoals Big Pharma die een vaccinatieprogramma uitrolt - kortom de allerrijksten die dat vooral willen blijven en door de media aan te sturen het nieuws manipuleert.
Dat dit wereldwijd op grote schaal gebeurt is oud nieuws wat mij betreft. Dat 9/11 doorgestoken kaart zou zijn weten we ook al langer. Covid-19 is een gewoon griepje, een influenza die we jaarlijks hebben. Mondkapjes. Lockdown, anderhalve meter... Erné ventileert zijn frustratie over het nieuwe normaal via de broers, Nidas, musicus, die ooit met een hit veel geld heeft binnen gehengeld, alles leest wat los en vast zit over de pandemie en met feiten en bronnen komt aanzetten. Hij trekt zijn broer Lex, vertaler, mee in zijn kamp.
Het verhaal is eenvoudig, niet spannend, meer een omlijsting van de twee broers die de coronamaatregelen aan alle kanten afkeuren en de invloed die dat op hun beider leven heeft. Gonnie, de vrouw van Lex en zijn kinderen zitten in het Rutte kamp en dat drijft een wig in het huwelijk. Hun zuster Jeanne is ook van de afstand en angst, dat zorgt voor een mooi tegenwicht. Hun moeder zit in een duur Larens verzorgingstehuis, wat bijdraagt aan de illustratie hoe er met ouderen wordt omgegaan. We zijn het er allemaal over eens het is schrijnend en de vraag blijft, of dat nou wel allemaal zo nodig was. Ondertussen blijven de maatregelen van kracht, nergens wordt versoepeld - het wordt alleen maar erger.
Als het allemaal waar is wat Erné beweerd, zitten we in deep-shit. ‘Complotdenken is compleet denken,’ zegt Nidas. Het blijft het ene woord tegen het andere. Wie er gelijk heeft? Er zal altijd van alles onder het vloerkleed geschoffeld worden, zo gaat het al jaren, wat zeg ik eeuwen.
En dus kun je maar beter met je eigen groentetuin in een hutje op de hei gaan wonen.
Dat dit wereldwijd op grote schaal gebeurt is oud nieuws wat mij betreft. Dat 9/11 doorgestoken kaart zou zijn weten we ook al langer. Covid-19 is een gewoon griepje, een influenza die we jaarlijks hebben. Mondkapjes. Lockdown, anderhalve meter... Erné ventileert zijn frustratie over het nieuwe normaal via de broers, Nidas, musicus, die ooit met een hit veel geld heeft binnen gehengeld, alles leest wat los en vast zit over de pandemie en met feiten en bronnen komt aanzetten. Hij trekt zijn broer Lex, vertaler, mee in zijn kamp.
Het verhaal is eenvoudig, niet spannend, meer een omlijsting van de twee broers die de coronamaatregelen aan alle kanten afkeuren en de invloed die dat op hun beider leven heeft. Gonnie, de vrouw van Lex en zijn kinderen zitten in het Rutte kamp en dat drijft een wig in het huwelijk. Hun zuster Jeanne is ook van de afstand en angst, dat zorgt voor een mooi tegenwicht. Hun moeder zit in een duur Larens verzorgingstehuis, wat bijdraagt aan de illustratie hoe er met ouderen wordt omgegaan. We zijn het er allemaal over eens het is schrijnend en de vraag blijft, of dat nou wel allemaal zo nodig was. Ondertussen blijven de maatregelen van kracht, nergens wordt versoepeld - het wordt alleen maar erger.
Als het allemaal waar is wat Erné beweerd, zitten we in deep-shit. ‘Complotdenken is compleet denken,’ zegt Nidas. Het blijft het ene woord tegen het andere. Wie er gelijk heeft? Er zal altijd van alles onder het vloerkleed geschoffeld worden, zo gaat het al jaren, wat zeg ik eeuwen.
En dus kun je maar beter met je eigen groentetuin in een hutje op de hei gaan wonen.
1
Reageer op deze recensie