Een scifiverhaal met een rauw randje

Het is toch het ergste dat je kan gebeuren als jongen van elf, twaalf jaar: in een spel wordt je beste vriend voor je ogen gegrepen door een vrachtwagen. Het overkomt Kevin met Bjorn. Wat daarna volgt is een nachtmerrie: ziekenhuis, verdrietige ouders. In hun wanhoop nemen de ouders van Bjorn hem mee naar het buitenland, daar zouden dokters zijn met meer kennis dan die in Nederland. Zij kunnen Bjorn redden.  

Kevin gaat door met zijn leven, een nieuwe school, nieuwe vrienden, al kan niemand ooit Bjorn vervangen natuurlijk. Dolblij is hij dus als na een jaar of twee Bjorn, de échte oude Bjorn van vroeger, de klas in komt lopen, naast hem komt zitten en zijn naam nog weet.  

‘Achteraf kan ik er dit over zeggen: het is afschuwelijk om je vriend te verliezen. Het is fantastisch als je hem na een paar jaar weer terug krijgt. [..] En omdat het zo grandioos was geloofde ik het.’  

Al valt het hem vanaf het begin wel op dat er dingen veranderd zijn aan Bjorn en dat zet de vriendschap onder druk. Want je beste vriend verraadt je toch niet aan de leraar Wiskunde als je spiekt?  En al helemaal niet als je écht een goed cijfer nodig hebt om over te gaan! Bovendien was de oude Bjorn relaxter, de nieuwe maakt z’n huiswerk veel te netjes. En waarom beweegt hij zo houterig? Om te checken of Bjorn wel echt is, probeert Kevin uit wat Bjorn zich nog herinnert van vroeger. Dat is ook raar: hij weet nog details die Kevin zelf niet eens heeft onthouden. Wat is er aan de hand met Bjorn? Is het zijn vriend nog wel? Is het wel dezelfde Bjorn? Wat is er eigenlijk gebeurd in Japan, het verre buitenland waar ze hem nog konden helpen?  

Ondertussen verschijnen er allemaal vreemde mensen op school en in de straat, het lijkt alsof Bjorn en Kevin voortdurend worden gevolgd. Samen met Joris, één van Kevins nieuwe vrienden, en klasgenootje Anne die Bjorn ook goed kende, gaat hij op onderzoek uit en ontdekt een bizarre cyberwereld.  

Cyberboy gaat over rouw, verdriet, vriendschap, en een toekomst (of zou het nu al zover zijn?) waarin de wereld geregeerd wordt door technologie. Dat maakt het verhaal ook interessant: zou het ooit echt mogelijk zijn een menselijke robot te maken? En wie heeft dan de macht? Of winnen menselijke emoties als vriendschap het uiteindelijk van technologie?  

Cyberboy laat ook twee kanten zien van alle technologische ontwikkelingen in onze tijd: het is fijn dat Bjorn er weer is, of toch niet? Het laat de lezer nadenken over een dilemma: hoever ga je om het leven van een mens te redden? Al met al is Cyberboy een interessant verhaal dat je aan het denken zet.  

Tanja de Jonge (Uden, 1968) heeft al veel boeken geschreven, onder andere Dubbel Vermist voor dezelfde leeftijdsgroep, maar ook educatieve boeken zoals Een gevaarlijke ontdekking. Ze werkt ook op de educatieve afdeling van de bibliotheek. Het is haar passie is om de creativiteit van kinderen te stimuleren, dus ze schrijft graag fantasierijke boeken en dat ze je terug in dit verhaal.  

De Jonge heeft een heldere schrijfstijl. De afwisseling van lange en korte zinnen, de korte hoofdstukken met een cliffhanger aan het einde maken het verhaal makkelijk te lezen en spannend. Voor een gemiddeld kind van tien jaar is het taalgebruik passend, zeker niet te kinderachtig.  

Cyberboy is gekozen als leestip voor de Jonge Jury en is geschikt voor kinderen van 10 jaar en ouder.