X-factor voor jonge kinderen op een voorleesboot
De voorleesboot is een versjesbundel zoals Marianne Busser en Ron Schröder er al veel hebben geschreven. Niet alleen in hun vele boeken, maar ook voor tijdschriften als Okki, Taptoe en het kinderprogramma Sesamstraat (bijvoorbeeld De Blote Koning). Het boek past ook in hun stijl: lichtvoetig en met humor. Het taalgebruik is ook eenvoudig, maar niet per se kinderachtig.
Eenvoudige rijm, dat leest lekker voor aan jonge kinderen. Na een poosje kennen ze de liedjes uit hun hoofd en kun je ze samen ‘lezen’. De versjes hebben herkenbare personages als een postbode, kleermaker en dierendokter, al zou je kunnen zeggen dat de beroepen en de wereld waarin ze zich afspelen inmiddels wat gedateerd zijn. Gelukkig maakt een kleermaker kleren, het woord zegt het al en in het versje lees je met een glimlach dat een schaar daarbij wel erg handig is en niet alleen voor de kleermaker. Ze vergroten de beroepen lekker uit: een astronaut houdt van snelheid (en van de patat van mama), een duiker wil altijd en overal in het water en een timmerman gebruikt zijn hamer zelfs om appelmoes te maken als die op is.
Alle versjes worden met elkaar verbonden door de kapitein, want de personages zijn allemaal passagier op zijn boot. Het is een bont en vrolijk gezelschap, het heeft iets van een X-factor voor kleintjes: iedereen heeft wel iets bijzonders waar hij goed in is. De Voorleesboot is de opvolger van De voorleestrein uit januari 2017.
De tekeningen van Eefje Kuijl sluiten mooi aan bij de sfeer van het boek. Warme, heldere kleuren, grappige details, zoals het laten terugkomen van het omslag van De voorleesboot in een aantal illustraties, het Droste-effect.
Het enige dat je zou kunnen aanmerken op De voorleesboot is dat het qua vorm en sfeer helemaal lijkt op eerder werk van het schrijversechtpaar. Het is erg voorspelbaar, maar voor jonge kinderen is dat ook een voordeel: je weet wat je krijgt. Fijne versjes om voor te lezen voor het slapen gaan bijvoorbeeld of met je kind op schoot.
Reageer op deze recensie