Stoer zijn is een keuze

Stoer zijn is een keuze Hoe komt het dat meisjes vaker bang zijn dan jongens? Het antwoord van Caroline Paul is eenvoudig: omdat ze zo worden opgevoed. Jongens worden uitgedaagd om uit hun comfortzone te treden, op zoek te gaan naar hun grenzen. Ouders begeleiden ze zelfs in hoe ze met situaties om moeten gaan waarin ze zichzelf moeten redden. Meisjes niet, die worden gewaarschuwd in hun comfortzone te blijven. Zo ontwikkelen ze nooit de veerkracht en het zelfvertrouwen om op eigen benen te staan.  

Aan de hand van tien voorbeelden uit haar eigen leven en gelardeerd met talloze andere voorbeelden (van ons eigen zeilmeisje Laura tot aan First Lady Eleanor Roosevelt) laat Paul zien dat het anders kan. Het is duidelijk dat de ouders van Paul zelf hun dochters hebben gestimuleerd om hun grenzen op te zoeken. Je kúnt een zeilboot van melkpakken bouwen, daarop varen om meteen weer te vergaan. Je kúnt onvoorbereid een wereldrecord kruipen willen vestigen en het niet halen. Je kunt ook brandweervrouw worden en zonder dat angst je tegenhoudt een brandend gebouw in gaan. Als je je realiseert dat je lichamelijke reactie op angst veel lijkt op die van opwinding, dan kun je ook je angst overwinnen en ontwikkel je je tot een zelfstandig mens. Soms heb je succes, soms niet. Maar je doel niet halen, is niet hetzelfde als falen. Falen doe je pas als je niet probeert. Dat is in een notendop de filosofie van Paul.  

Die boodschap komt duidelijk uit Meisjes met lef naar voren. Het inspireert en daagt uit om uit je luie stoel te komen en op zoek te gaan naar avontuur, je hart te volgen. In die zin is Meisjes met lef een heel Amerikaans boek. Toegankelijk en vlot geschreven en vol optimisme. ‘Stoer’ zijn valt in het leven van Paul samen met ‘Lef hebben’. De waarschuwing aan het begin van het boek (‘Probeer dit niet zelf’) is wel in tegenspraak met de boodschap. Zouden lezers nou echt niet door hebben dat de verhalen van Paul zo extreem zijn dat je jezelf wel twee zo niet drie keer bedenkt voordat je eraan begint?   

Lef heb je natuurlijk in alle situaties waarin je je grenzen opzoekt en er soms over heen gaat, niet alleen met outdooractiviteiten. Toch komt het boek over alsof iemand die zichzelf uitdaagt door voor een uitverkocht stadion te zingen niet stoer zou zijn. De voorbeelden van Paul zijn daardoor ook inhoudelijk meer van hetzelfde en meer inspiratie had kunnen komen door ook verhalen van andere vrouwen toe te voegen, denk aan Marie Curie, de eerste vrouwelijke Nobelprijswinnares en ontdekster van radioactiviteit. Bovendien gaan zeven van de tien verhalen over ervaringen van Paul op oudere leeftijd, terwijl voor de meisjes van nu de grootste uitdaging is hoe ze in het leven van alledag hun uitdaging kunnen vinden. Paragliden en kanovaren op open zee is bijvoorbeeld maar voor weinigen weggelegd. Paul maakt de vertaalslag naar de lezers door de stukjes waarin je zelf aan de slag kunt (‘schrijf op’) en weetjes (‘Hoe blijf je warm’) en testjes (de ‘lef-o-meter’), aantrekkelijk geïllustreerd door haar partner Wendy MacNaughton.   

Eigenlijk had het boek net zo goed ‘Leven met lef’ kunnen heten, want ook voor veel jongens vormen de avonturen van Paul een uitdaging. Ook jongens wandelen bijvoorbeeld niet regelmatig over een gletsjer, waar ze in een spleet terecht kunnen komen. Paul zelf is in ieder geval een levend voorbeeld van iemand die zich niet door haar angst laat leiden, maar Meisjes met lef blijft als inspiratiebron wel oppervlakkig.  

Het boek is vooral geschikt voor meisjes (en jongens!) van elf jaar en ouder.