Kinderboek om zelf een verhaal te schrijven

Wie wil dat nou niet, zelf een boek schrijven? Hoe ik per ongeluk een boek schreef van Annet Huizing helpt kinderen (maar ook grote mensen!) goed op weg. Het is een schrijfcursus verpakt in een leuk verhaal. Alles wat je moet  weten of kunnen om een boek te schrijven, komt aan bod: hoe je moet beginnen, dat je een personage nodig hebt dat een probleem moet oplossen, je leert over ‘show, don’t tell’ en ‘kill your darlings’, hoe moeilijk ‘perspectief’ is en welke moeilijkheden je allemaal moet overwinnen.  

Voordat Annet dit boek schreef, heeft ze zelf veel boeken gelezen en cursussen gedaan over hoe je een boek (fictie) schrijft en dat zie je terug. Hoe ik per ongeluk een boek schreef is haar debuut bij Lemniscaat. Eerder maakte ze met illustrator Margot Westermann Het Bloemenbeestenbuitenboek.

Katinka wil heel graag schrijver worden. Gelukkig woont ze tegenover de beroemde schrijfster Lidwien. Dat is makkelijk, want dan kan Lidwien haar schrijfles geven. Als tegenprestatie helpt Katinka haar met haar mooie tuin. Dus eigenlijk leert ze schrijven én tuinieren. In de eerste schrijfles vertelt Lidwien dat je veel moet oefenen, bijvoorbeeld door te schrijven over alledaagse dingen die je zelf meemaakt. Katinka schijft daarom voor iedere les een stukje over haar eigen leven, ze wordt de hoofdpersoon in haar eigen boek. Ze vertelt dat haar moeder is overleden toen ze heel klein was. Op de boot van Terschelling naar Harlingen schuift een vrouw bij Katinka aan het tafeltje, Dirkje. Anders dan andere grote mensen gaat ze niet meteen zielig doen als ze hoort dat Katinka geen moeder meer heeft. Ook Hein, Katinka’s vader, en Kalle, haar broertje, vinden Dirkje erg lief. Ze brengen Dirkje van de boot naar huis in Utrecht, en vanaf dat moment komt Dirkje vaak op bezoek. Maar Katinka vraagt zich steeds meer af hoe haar moeder was, voor het eerst mist ze haar. Opeens vindt ze Dirkje niet meer zo aardig. Tussen de schrijflessen door lees je of het goed komt tussen Katinka en Dirkje.

Het is een leuk en luchtig verhaal. Juist door de vorm van schrijflessen begrijp je als lezer hoe het is als je moeder is overleden als je zelf nog maar heel klein bent. Katinka’s kijk op de wereld is humoristisch, misschien een beetje vroegwijs. En iedereen wil wel een buurvrouw als Lidwien hebben: een oudere, wat warrige, maar ook heel lieve vrouw, die ook al van alles heeft meegemaakt in haar leven. Ze is een oudere vriendin voor Katinka. Haar schrijflessen zijn heel speels en ze nodigen alle kinderen die het boek lezen uit om zelf ook te gaan schrijven. En om dat nog makkelijker te maken, zit er bij het boek een speciaal schrift met opdrachten.

Het verhaal is geschikt voor kinderen vanaf ongeveer tien jaar.