Spannende omgeving voor een stoer verhaal

Een spannender omgeving voor een verhaal is er bijna niet: een autokerkhof. Schroot speelt zich af op een duistere locatie, de geur van afgewerkte olie ruik je bijna. Met dit verhaal haakt Danny de Vos aan bij allerlei thema’s: hoe we omgaan met ons afval, maar ook hoe we omgaan met mensen in deze wereld. Gooien we mensen die ons niet aanstaan eigenlijk ook niet op een afvalberg en kijken we er niet meer naar om? En als de zaken niet goed gaan, doeken we dan het bedrijf niet heel koud en kil op, met alles wat er (soms ongezien) van leeft en in leeft? Eerder schreef De Vos al over andere maatschappelijke thema’s zoals de vluchtelingencrisis in Toegang geweigerd.  

Hoofdpersoon is Rico, zijn vader werkte in een autosloperij en als die op een dag failliet gaat, staat de wereld van Rico op zijn kop. Zijn ouders moeten flink zuiniger aan doen, want het inkomen van zijn ouders gaat behoorlijk naar beneden. Zijn vader wordt er helemaal somber van dat hij geen werk heeft en het huwelijk van zijn ouders lijkt er ook niet beter op te worden. Maar de autosloperij is ook Rico’s favoriete speelterrein met een geheime hut vol herinneringen. Die wil hij redden, maar hij mag niet meer op het terrein komen. Er zit niets anders op dan ’s nachts naar binnen te sluipen. Spannend wordt het als blijkt dat die sloperij een soort geheim leven kent. Rico is niet de enige die ’s nachts rondstruint tussen de auto’s en het is nog gevaarlijk ook. Als lezer ga je dan op het puntje van je stoel zitten en je wacht op het eerste lijk dat uit een auto komt rollen, of het drugslab dat in een bus zit. Daarin merk je dat het boek in Vlaanderen speelt, het blijft allemaal relatief lief.  

De verhaallijn is nogal cliché: kinderen die in opstand komen tegen een keiharde zakenman. Maar wel in een modern jasje met bijvoorbeeld een meisje dat aan Urban Exploring (Urbex) doet en daar vlogs over maakt. Het verhaal kent allerlei ingrediënten waar qua emotie (boosheid, verontwaardiging) meer uit te halen valt. Rico en zijn vriendin gaan snel over in actie en de actie is beperkt ten opzichte van het grote kwaad dat gebeurt: dat Rico’s vader uiteindelijk toch werkloos wordt en dat de sloperij verdwijnt accepteert Rico als iets dat onvermijdelijk is. Dat is niet erg, in werkelijkheid is dat ook meestal zo. Maar je zou verwachten dat zijn reddingsactie daarop gericht zou zijn en niet op een onderdeel van de sloperij, hoe leuk dat onderdeel ook is.  

Dat neemt niet weg dat dit boek voor kinderen en met name jongens vanaf een jaar of tien een leuk en spannend boek is om te lezen.