Op een prinses passen is het moeilijkste dat er is

Wat doe je als er plotseling een prinses voor je deur staat? Voor Yushi, de oppasninja van Timo, is dat geen vraag: meteen terugsturen naar haar paleis! Hij peinst er niet over om in zijn eentje op de prinses te passen en dat klinkt ook erg logisch, want de zeventig ninja’s die in het paleis op haar moeten passen, is het ook al niet gelukt om haar te bewaken. Hoe kan hij dan ooit in zijn eentje haar veiligheid bewaken, terwijl hij ondertussen ook nog op Timo past?

Timo vindt dat kroonprinses Sumiko best wel kan blijven logeren. Zijn moeder is er toch niet, dus er is wel een bed vrij. Uiteindelijk strijkt Yushi met zijn hand over zijn hart: Sumiko mag één dag blijven.

Dat wordt een drukke dag, want Sumiko wil heel Nederland zien. Timo bedenkt dat ze het beste naar Madurodam kunnen gaan, dat is ook veiliger dan het ‘echte’ Nederland. Maar Sumiko blijkt héél ondernemend en zeker geen verwend prinsesje, dus na Madurodam is ze opeens verdwenen. En dan lijkt ons kleine landje in een keer heel groot: vind haar maar eens terug, zodat ze op tijd naar huis kan! 

Lisa Boersen schrijft vlot en met humor, ze gebruikt weinig moeilijke woorden. Net als in deel 1 Timo en de oppasninja merk je dat ze vanuit een buitenstaander naar ons kikkerlandje kijkt, maar nu als toerist. Ze legt ons land onder een vergrootglas en dat leidt altijd tot hilarische situaties. Bijvoorbeeld wanneer Sumiko klompen gebruikt als wapens, alsof het schoenen zijn met stilettohakken. Toch kwam Nederland door de ogen van iemand die hier niet woont in deel één meer uit de verf. Dit deel, dat geschikt is voor kinderen vanaf 8 jaar, heeft meer het karakter van een toeristische gids, al is dat voor kinderen ook leerzaam en brengt ze het lichtvoetig.

Het thema van een prinses die haar vrijheid zoekt heeft Boersen leuk uitgewerkt. Je krijgt met Sumiko te doen als je merkt dat het leven van een prinses bepaald niet over rozen gaat. Misschien denk je dat ze alles kan doen wat ze wil, maar het tegendeel blijkt het geval. Haar onafhankelijke karakter maakt dat je van haar gaat houden en je krijgt vertrouwen in de toekomst van een land met zo’n prinses. Al is het einde een beetje teleurstellend, als lezer wil je graag zien dat ze die vrijheid vast kan houden. Wat is er nou veranderd? Mag ze straks van haar vader vaker op ontdekkingstochten? En wat neemt ze mee naar haar eigen land, wat heeft ze geleerd?

De tekeningen van Edwin Rhemrev zijn in zwart/wit en sluiten goed aan bij de sfeer van het boek, er zit vaart in en humor. De hilarische acties worden leuk uitvergroot.

Lisa Boersen (1975) heeft behalve Timo en de oppasninja onder andere Hotel Tussentijd geschreven. Haar familie woont onder andere in de Dominicaanse Republiek, een land waar je jarenlang niet zomaar kon zeggen wat je wilde, dan werd je opgepakt. Dat gegeven, niet kunnen zeggen en doen wat je wilt, vind je terug in Sumiko in dit boek, maar bijvoorbeeld ook in een ander boek, De Stemmenslurper.