Gelaagd maar op afstand
Beklemmend is een woord dat veel wordt gebruikt om deze roman over Ylva te beschrijven. Ylva is een jonge vrouw in Noorwegen en ze wil verdwijnen; kan niet met zichzelf leven en lijkt zichzelf te straffen. Waar ik me voor kan stellen dat de weg die Ylva letterlijk en figuurlijk aflegt in dit boek door mensen als beklemmend kan worden ervaren, hield het mij juist op afstand.
Janke Reitsma haalt meerdere belangrijke thema's aan en weet de sfeer van een vrouw met een groot verdriet heel goed te vangen. Ze maakt een mens dat ver van me afstaat invoelbaar. Tegelijkertijd zorgde de vertelstijl ervoor dat ik te lang net té weinig wist en daar begon ik me aan te ergeren. Het net sluit zich langzaam om de lezer, terwijl het verhaal zich ontvouwt en ik voelde de neiging om dat net steeds van me af te gooien.
Daarmee was het een minder fijne leeservaring. Toch heeft het boek wel degelijk veel met me gedaan en weet ik zeker dat ik nog regelmatig aan Ylva en haar verhaal zal terugdenken.
Ook ben ik erg onder de indruk door de taal en bewoordingen waarmee Reitsma haar personages tot leven wekt. Ze hebben allemaal, ook "kleine rollen" als Lehla, gelaagde persoonlijkheden en ik kon ze enorm goed voor me zien.
'De werkelijkheid is,' ze duwt een stuk hout tegen het vuur dat al een aangename hitte afstraalt, 'dat compleet zijn gaat over dat je je lichaam voelt en de grond onder je voeten, dat je voelt dat je uit hetzelfde bestaat als de planten waar je langsloopt, dat je de dieren die je tegenkomt, aanvoelt en begrijpt, dat je de mensen die je tegenkomt, ziet en binnenlaat, dat je de regen op je huid laat vallen en voelt dat je bestaat.' (P78)
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Marjolein
Gesponsord
Onder leiding van miljonair Anne helpt Jessie in 1918 bij de Franse wederopbouw door kinderbibliotheken op te zetten in omgebouwde ambulances. Totdat ze op een dag spoorloos verdwijnt.
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
Een hartverwarmend verhaal over vasthouden en loslaten te midden van de storm, en een vriendschap die zelfs de diepste wonden heelt. Van de auteur van Onder de magnolia.
