Lezersrecensie
Zeer krachtig en belangrijk
4,5 ⭐️
Wat een prachtig, krachtig en belangrijk boek!
De vergeten vrouwen vertelt het verhaal van Frankie. Zij ging als 21-jarige verpleegkundige naar Vietnam om in de evacuatieziekenhuizen van de Amerikaanse troepen te werken. Heftig werk, levensgevaarlijk werk, prachtig werk, traumatiserend werk, hartverscheurend werk en werk waar ze heel goed in bleek.
Terwijl zij in Vietnam is, slaat het sentiment van de Amerikaanse bevolking echter om. Terwijl zij hun hart uit hun lijf werken en heftige trauma's oplopen, worden ze in hun thuisland gezien allemaal een voor een gezien als babymoordenaar en oorlogshitser.
Heel heftig voor de mannen die getraumatiseerd en soms gewond of gemarteld terugkomen uit het oorlogsgebied, maar misschien nog wel meer voor de vrouwen. Vrouwen die na thuiskomst keer op keer te horen kregen dat ze zich moesten schamen en nul op het rekest kregen als ze eindelijk durfde om hulp te vragen. "Er waren geen vrouwen in Vietnam."
Dat waren er wel degelijk! Terwijl ik aan het lezen was, kon ik me zo plaatsvervangend kwaad maken om deze neerbuigendheid en onverschilligheid tegenover deze vrouwen die hun leven in de waagschaal hebben gelegd om iedereen op te lappen (eigen manschappen en Vietnamese bevolking) wanneer zij gewond raakten in een strijd waar ze zelf zodra ze de waarheid begonnen te kennen niet meer achter stonden.
Ik heb zo intens meegeleefd met Frankie en de andere verpleegkundigen. Kristin Hannah heeft met haar meeslepende, beeldende schrijfstijl een bizar complexe wereld uitstekend weten te vangen. Dit boek leent zich voor een verfilming en zou de mondiale aandacht verdienen die dat mogelijk zou opleveren.
Dit is het verhaal van de Vietnamveteranen, maar het is een universeel verhaal. Trauma is landoverstijgend, het kan iedereen overkomen en iedereen heeft recht om goede behandeling om na trauma weer zijn/haar weg te vinden.
Maar bovenal is dit een krachtig verhaal. Een verhaal over kracht in kwetsbaarheid, veerkracht en wilskracht. Bizar goed gedaan!
Als fervent romanlezer was ik continu in tweestrijd tussen het geluk dat ik Frankie gunde en dat te veel gemak daarin de realiteit van het verhaal zou breken. Ik denk dat Hannah daar een uitstekende middenweg in heeft gekozen. Enkel het aller-allereinde had van mij nét gemogen. Ik deel er hier verder niets over om spoilers te voorkomen, maar ik had er net een ander idee bij/voor.
Wat een prachtig, krachtig en belangrijk boek!
De vergeten vrouwen vertelt het verhaal van Frankie. Zij ging als 21-jarige verpleegkundige naar Vietnam om in de evacuatieziekenhuizen van de Amerikaanse troepen te werken. Heftig werk, levensgevaarlijk werk, prachtig werk, traumatiserend werk, hartverscheurend werk en werk waar ze heel goed in bleek.
Terwijl zij in Vietnam is, slaat het sentiment van de Amerikaanse bevolking echter om. Terwijl zij hun hart uit hun lijf werken en heftige trauma's oplopen, worden ze in hun thuisland gezien allemaal een voor een gezien als babymoordenaar en oorlogshitser.
Heel heftig voor de mannen die getraumatiseerd en soms gewond of gemarteld terugkomen uit het oorlogsgebied, maar misschien nog wel meer voor de vrouwen. Vrouwen die na thuiskomst keer op keer te horen kregen dat ze zich moesten schamen en nul op het rekest kregen als ze eindelijk durfde om hulp te vragen. "Er waren geen vrouwen in Vietnam."
Dat waren er wel degelijk! Terwijl ik aan het lezen was, kon ik me zo plaatsvervangend kwaad maken om deze neerbuigendheid en onverschilligheid tegenover deze vrouwen die hun leven in de waagschaal hebben gelegd om iedereen op te lappen (eigen manschappen en Vietnamese bevolking) wanneer zij gewond raakten in een strijd waar ze zelf zodra ze de waarheid begonnen te kennen niet meer achter stonden.
Ik heb zo intens meegeleefd met Frankie en de andere verpleegkundigen. Kristin Hannah heeft met haar meeslepende, beeldende schrijfstijl een bizar complexe wereld uitstekend weten te vangen. Dit boek leent zich voor een verfilming en zou de mondiale aandacht verdienen die dat mogelijk zou opleveren.
Dit is het verhaal van de Vietnamveteranen, maar het is een universeel verhaal. Trauma is landoverstijgend, het kan iedereen overkomen en iedereen heeft recht om goede behandeling om na trauma weer zijn/haar weg te vinden.
Maar bovenal is dit een krachtig verhaal. Een verhaal over kracht in kwetsbaarheid, veerkracht en wilskracht. Bizar goed gedaan!
Als fervent romanlezer was ik continu in tweestrijd tussen het geluk dat ik Frankie gunde en dat te veel gemak daarin de realiteit van het verhaal zou breken. Ik denk dat Hannah daar een uitstekende middenweg in heeft gekozen. Enkel het aller-allereinde had van mij nét gemogen. Ik deel er hier verder niets over om spoilers te voorkomen, maar ik had er net een ander idee bij/voor.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Marjolein
Gesponsord
Verwacht het onverwachte van Getuige nr.8, de nieuwe rechtbankthriller van Steve Cavanagh met een twist. Wat als de enige getuige nog gestoorder is dan de moordenaar?
Een roman die bijna uit zijn voegen barst van emotie met een prachtige schrijfstijl en onvergetelijke personages, een verhaal dat je telkens weer zult willen herlezen.
In de Spaanse stad vol tegenstellingen slaan twee jeugdvriendinnen de handen ineen om de moord op een stadgenote op te lossen.
