Wat een mindfuck!

3,5

Dit boek is echt een mindfuck! Ergens halverwege was ik dat ook echt even zat, maar uiteindelijk ben ik positief verrast over hoe alles in elkaar valt. De grote elementen in het plot heb ik in de loop van het verhaal wel voorspelt, maar de manier waarop het samenkomt, is indrukwekkend gedaan.

Je leest het verhaal van Chris en zijn broer Dimitri. Ze zitten in de behandelkamer van psychologe Lexa. Dimitri houdt zich zo afzijdig en stoïcijns mogelijk. Tot aan het irritante en bloed-onder-zijn-nagels-vandaan-halende voor zijn broer Chris toe. Chris vertelt zo goed en kwaad als het gaat hun verhaal. Maar heeft hij het wel allemaal goed gezien en onthouden? Of zit er meer ambiguïteit in dan hij wil toegeven?

Terwijl Chris hun verhaal vertelt, vertelt hij ook over zijn ontwikkeling als schrijver. Hierbij beschrijft hij ook stukken uit zijn boek, waarin het hoofdpersonage een schrijver is die een boek schrijft over een kluizenaar met waanbeelden. Volg jij het nog? Nee? Dat had ik ook een beetje! Ik moest echt aantekeningen maken om niet te verdwalen in dit boek. Nu was dat ook deel van het doel van Robbe van Raemdonck, maar één laagje minder had mijn leesplezier verhoogd.

Dit boek was oorspronkelijk een toneelstuk dat Robbe na vraag van diverse kanten nu tot roman heeft geschreven. Ik ben heel benieuwd hoe dit op toneel tot leven kwam en komt!