Lezersrecensie
Scherp en hartverscheurend
Mijn hart is gebroken voor stoere, dappere, keer op keer beschadigde M.
In dit boek wordt het verhaal verteld van meisje M. Ze groeit op in een compleet onveilige thuissituatie en zodra er iemand is die daarachter lijkt te komen, verdwijnt het gezin weer. Opgejaagd staat M.'s lijf steeds meer onder spanning. Een spanning waar zij als kind geen idee van heeft wat ze ermee moet, behalve rennen.
"Ze kon er niets aan doen, haar lichaam kon niet niet-bewegen, er zat altijd een kleuterklas onder haar huid die
naar buiten moest. Voorzichtig trok ze een voor een haar bovenbenen van het leer, dat aan haar bezwete huid plakte. Ze knakte haar nekwervels, pulkte aan haar nagelriemen tot ze beet had en stroopte sliertjes vel af. Een voor een, vinger voor
vinger, pelde ze zichzelf, tot de kleuterklas rustiger werd." (P.17)
Roxane van Iperen is meesteres in het in woorden vangen van de meest schrijnende situaties en leefomstandigheden. Ze schrijft rauw, direct en met zeer scherpe pen. Hoewel ik het dit keer in de laatste ongeveer 100 pagina's van het boek wat vond vertragen, heeft ze dat ook nu weer bewezen. Met beeldspraak en metaforen brengt ze zonder de harde werkelijkheid te schuwen de binnenwereld van en dynamiek tussen mensen tot leven.
Al in de eerste pagina's sloot ik M. in mijn hart. Zo pijnlijk om te lezen hoe zij zich als jong meisje staande moet houden in een gezin vol "lange nachten" waarin vaak eerst haar moeder en dan zijzelf er aan moet geloven. Een moeder die zelf zo beschadigd is dat ook zij geen enkele veiligheid kan bieden aan haar kinderen en eerder meer olie op het vuur gooit. Zo heftig om pagina na pagina te lezen. Je weet dat dit is hoe het kan gaan en hoe pijn nog meer pijn kan aantrekken, maar een meisje dat zó niet gezien wordt en zelf ook niet anders meer lijkt te verwachten: dat breekt mijn hart.
Tegelijkertijd is het zo belangrijk dat dit boek er is. Ik kan dan ook niet anders dan Roxane van Iperen bedanken dat ze het aan heeft gedurfd een boek over dit thema te schrijven en te complimenteren met de zeer gedegen manier waarop ze dat gedaan heeft. Dit boek kruipt onder je huid en dat moet ook. Alleen dan kunnen we ons er bewust genoeg van zijn en een plaats innemen om deze cirkels te doorbreken.
In dit boek wordt het verhaal verteld van meisje M. Ze groeit op in een compleet onveilige thuissituatie en zodra er iemand is die daarachter lijkt te komen, verdwijnt het gezin weer. Opgejaagd staat M.'s lijf steeds meer onder spanning. Een spanning waar zij als kind geen idee van heeft wat ze ermee moet, behalve rennen.
"Ze kon er niets aan doen, haar lichaam kon niet niet-bewegen, er zat altijd een kleuterklas onder haar huid die
naar buiten moest. Voorzichtig trok ze een voor een haar bovenbenen van het leer, dat aan haar bezwete huid plakte. Ze knakte haar nekwervels, pulkte aan haar nagelriemen tot ze beet had en stroopte sliertjes vel af. Een voor een, vinger voor
vinger, pelde ze zichzelf, tot de kleuterklas rustiger werd." (P.17)
Roxane van Iperen is meesteres in het in woorden vangen van de meest schrijnende situaties en leefomstandigheden. Ze schrijft rauw, direct en met zeer scherpe pen. Hoewel ik het dit keer in de laatste ongeveer 100 pagina's van het boek wat vond vertragen, heeft ze dat ook nu weer bewezen. Met beeldspraak en metaforen brengt ze zonder de harde werkelijkheid te schuwen de binnenwereld van en dynamiek tussen mensen tot leven.
Al in de eerste pagina's sloot ik M. in mijn hart. Zo pijnlijk om te lezen hoe zij zich als jong meisje staande moet houden in een gezin vol "lange nachten" waarin vaak eerst haar moeder en dan zijzelf er aan moet geloven. Een moeder die zelf zo beschadigd is dat ook zij geen enkele veiligheid kan bieden aan haar kinderen en eerder meer olie op het vuur gooit. Zo heftig om pagina na pagina te lezen. Je weet dat dit is hoe het kan gaan en hoe pijn nog meer pijn kan aantrekken, maar een meisje dat zó niet gezien wordt en zelf ook niet anders meer lijkt te verwachten: dat breekt mijn hart.
Tegelijkertijd is het zo belangrijk dat dit boek er is. Ik kan dan ook niet anders dan Roxane van Iperen bedanken dat ze het aan heeft gedurfd een boek over dit thema te schrijven en te complimenteren met de zeer gedegen manier waarop ze dat gedaan heeft. Dit boek kruipt onder je huid en dat moet ook. Alleen dan kunnen we ons er bewust genoeg van zijn en een plaats innemen om deze cirkels te doorbreken.
1
Reageer op deze recensie