Recensie De gelukkige klas

Ik had De gelukkige klas van Theo Thijssen vorig jaar gekregen van mijn leraar Nederlands om onze literatuurlijst mee te vullen. Het waren boekjes die nog over waren van de actie 'Nederland leest 2007'. Het heeft een tijdje in de kast gestaan, maar nu wilde ik wel weer eens iets lezen voor mijn literatuurlijst en toen kwam ik weer bij dit boek.

Het is het dagboek van een schoolmeester, meester Staal, die les geeft aan de vierde en vijfde klas van een armenschool in Amsterdam. Hij vertelt hoe hij lesgeeft aan zijn klas, en over de leerlingen. Dit verhaal speelt zich een tijd geleden af. Maar toch zijn de problemen nog niet helemaal anders dan de problemen tegenwoordig.

Ik ben positief verrast door dit boek. Ik had er niet zoveel van verwacht, eerlijk gezegd. Maar het was een aardig boek. Het was prettig geschreven, ondanks het feit dat het al behoorlijk oud was. Er waren natuurlijk wel een heleboel dingen die tegenwoordig heel anders zijn. Zo kan ik mij nu niets voorstellen bij alle mensen die moesten ophouden met school na de basisschool, en hoe speciaal het was als die leerlingen een andere taal mochten leren. Da's tegenwoordig gelukkig heel anders. Maar aan de andere kant kampt Steel met opdrachten die hem van bovenaf worden opgelegd om het onderwijs te 'verbeteren'. En daar klagen de leraren die ik heb nog steeds over, en koppig houden ze vol aan hun eigen ideeen, net als Steel.