Lezersrecensie
Boeiend, gedegen en integer
Wat een boeiend boek over een zwarte bladzijde in onze jeugdhulpverlening.
In dit boek vertelt Christel Don de verhalen van de meisjes die woonden bij de nonnen van de congregatie van De goede herder. Deze congregatie had tussen 1860 en 1980 vele meisjes onder hun hoede. Zij pretendeerden hoeders van liefde te zijn, maar het leven in het klooster was hard. De meisjes kregen er vrijwel nooit de zorg, liefde en aandacht die zij zo hard nodig hadden.
In dit boek vertelt Christel Don de verhalen van een aantal van deze meisjes, maar betrekt ze ook het perspectief van een zuster, een leken-leidster (geen non, wel werkzaam in het klooster) en mensen van buitenaf. Zo schetst ze de verschillende perspectieven en daarmee tegelijkertijd de schrijnende geslotenheid die de meisjestehuizen omringde. Er was bijna niets bekend buiten de muren van de kloosters en wat er bekend was, stelde de meisjes die er woonden in een kwaad daglicht.
De verhalen in het boek zijn niet met elkaar verbonden. Ieder hoofdstuk vertelt een eigen verhaal. De meesten spelen zich af in het klooster in Zoeterwoude-Leiderdorp of Almelo. Tussen een aantal verhalen zit overlap. Ik heb me dan ook meerdere malen afgevraagd of de verhalenvertellers elkaar gekend zouden hebben. Don heeft dit echter bewust niet met elkaar verbonden, uit privacy-overwegingen. Hoewel het het boek mogelijk verhalender had kunnen maken, is dit erg begrijpelijk.
Ik heb het boek geluisterd en de combinatie van de schrijfstijl van Christel Don en het voorlezen door Phaedra Kwamt was heel prettig. Ik werd meegenomen in de verhalen van deze meisjes en ze hebben me echt geraakt. Ik zal er nog regelmatig aan terugdenken! Met verbijstering heb ik geluisterd naar praktijken die zo kort geleden nog plaatsvonden en tegelijkertijd stemt hun doorzettingsvermogen en hart om de wereld te verbeteren me hoopvol. Terwijl er tegelijkertijd ook aandacht is voor vrouwen wiens leven zo is getekend door hun tijd op de goede herder dat dit ook generaties na hen nog doorwerkt. Alle verhalen mogen er zijn en chapeau voor de vrouw die dit veelzijdige palet zo gedegen en integer heeft opgeschreven.
Een groep inspirerende vrouwen!
In dit boek vertelt Christel Don de verhalen van de meisjes die woonden bij de nonnen van de congregatie van De goede herder. Deze congregatie had tussen 1860 en 1980 vele meisjes onder hun hoede. Zij pretendeerden hoeders van liefde te zijn, maar het leven in het klooster was hard. De meisjes kregen er vrijwel nooit de zorg, liefde en aandacht die zij zo hard nodig hadden.
In dit boek vertelt Christel Don de verhalen van een aantal van deze meisjes, maar betrekt ze ook het perspectief van een zuster, een leken-leidster (geen non, wel werkzaam in het klooster) en mensen van buitenaf. Zo schetst ze de verschillende perspectieven en daarmee tegelijkertijd de schrijnende geslotenheid die de meisjestehuizen omringde. Er was bijna niets bekend buiten de muren van de kloosters en wat er bekend was, stelde de meisjes die er woonden in een kwaad daglicht.
De verhalen in het boek zijn niet met elkaar verbonden. Ieder hoofdstuk vertelt een eigen verhaal. De meesten spelen zich af in het klooster in Zoeterwoude-Leiderdorp of Almelo. Tussen een aantal verhalen zit overlap. Ik heb me dan ook meerdere malen afgevraagd of de verhalenvertellers elkaar gekend zouden hebben. Don heeft dit echter bewust niet met elkaar verbonden, uit privacy-overwegingen. Hoewel het het boek mogelijk verhalender had kunnen maken, is dit erg begrijpelijk.
Ik heb het boek geluisterd en de combinatie van de schrijfstijl van Christel Don en het voorlezen door Phaedra Kwamt was heel prettig. Ik werd meegenomen in de verhalen van deze meisjes en ze hebben me echt geraakt. Ik zal er nog regelmatig aan terugdenken! Met verbijstering heb ik geluisterd naar praktijken die zo kort geleden nog plaatsvonden en tegelijkertijd stemt hun doorzettingsvermogen en hart om de wereld te verbeteren me hoopvol. Terwijl er tegelijkertijd ook aandacht is voor vrouwen wiens leven zo is getekend door hun tijd op de goede herder dat dit ook generaties na hen nog doorwerkt. Alle verhalen mogen er zijn en chapeau voor de vrouw die dit veelzijdige palet zo gedegen en integer heeft opgeschreven.
Een groep inspirerende vrouwen!
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Marjolein
Gesponsord
Verwacht het onverwachte van Getuige nr.8, de nieuwe rechtbankthriller van Steve Cavanagh met een twist. Wat als de enige getuige nog gestoorder is dan de moordenaar?
Een roman die bijna uit zijn voegen barst van emotie met een prachtige schrijfstijl en onvergetelijke personages, een verhaal dat je telkens weer zult willen herlezen.
In de Spaanse stad vol tegenstellingen slaan twee jeugdvriendinnen de handen ineen om de moord op een stadgenote op te lossen.
