Lezersrecensie
De dreumes die de aarde om zeep helpt
De schrijfster, geboren in Capelle aan den IJssel, verwondert zich van jongs af aan over de wildernis in haar buurt. In het nawoord bedankt zij haar geboorteplaats. Als zij ergens anders was geboren was zij mogelijk nooit de wijde wereld in getrokken. En dat zou zonde zijn geweest. Want dan was dit boek er ook niet geweest.
In het boek beschrijft Li An Phoa haar verschillende reizen in verschillende rivierdelta. Het verhaal begint bij haar kanotocht in het Canadese Noordpoolgebied. Daarna gaat zij nog naar diverse andere rivieren. Het boek eindigt met een wandeling langs de Maas. Van bron tot de Noordzee. Tussendoor legt zij op indringende, maar ook een heel toegankelijke manier uit hoe het er met de natuur rondom de verschillende rivierdelta voor staat en wie er verantwoordelijk is voor de achteruitgang daarvan. "Eerder zorgen vulkaanuitbarstingen en onfortuinlijke meteorietinslagen voor massasterfte, nu is het de piepjonge mens, als een dreumes die net leert lopen en nog voortdurend valt, die de lucht en het water vergiftigt, bossen kapt, mijnen graaft, de bodem uitput, bergen vernietigt en de oceanen leegrooft. Zullen we uiteindelijk ook onszelf om zeep helpen?" Dit, samen met een inkijkje van wie de schrijfster is door middel van terugblikken naar haar jeugd en opvoeding, maakt het een prettig leesbaar boek. Het zou kunnen lezen als een reisroman, als je niet steeds in je achterhoofd de wetenschap zou hebben van 'maar dit gebeurt echt'. Als Aardrijkskundedocent zou ik dit boek tot verplichte lesstof voor mijn leerlingen maken. Of anders gebruik maken van de diverse andere boeken en deskundigen die zij in het boek aanhaalt. Zelden een boek gelezen met zo'n uitgebreide bronnenlijst.
Voor iedereen die geïnteresseerd is in de staat van de aarde en wat ieder voor zich er aan kan doen om deze te verbeteren een lezenswaardig boek.
In het boek beschrijft Li An Phoa haar verschillende reizen in verschillende rivierdelta. Het verhaal begint bij haar kanotocht in het Canadese Noordpoolgebied. Daarna gaat zij nog naar diverse andere rivieren. Het boek eindigt met een wandeling langs de Maas. Van bron tot de Noordzee. Tussendoor legt zij op indringende, maar ook een heel toegankelijke manier uit hoe het er met de natuur rondom de verschillende rivierdelta voor staat en wie er verantwoordelijk is voor de achteruitgang daarvan. "Eerder zorgen vulkaanuitbarstingen en onfortuinlijke meteorietinslagen voor massasterfte, nu is het de piepjonge mens, als een dreumes die net leert lopen en nog voortdurend valt, die de lucht en het water vergiftigt, bossen kapt, mijnen graaft, de bodem uitput, bergen vernietigt en de oceanen leegrooft. Zullen we uiteindelijk ook onszelf om zeep helpen?" Dit, samen met een inkijkje van wie de schrijfster is door middel van terugblikken naar haar jeugd en opvoeding, maakt het een prettig leesbaar boek. Het zou kunnen lezen als een reisroman, als je niet steeds in je achterhoofd de wetenschap zou hebben van 'maar dit gebeurt echt'. Als Aardrijkskundedocent zou ik dit boek tot verplichte lesstof voor mijn leerlingen maken. Of anders gebruik maken van de diverse andere boeken en deskundigen die zij in het boek aanhaalt. Zelden een boek gelezen met zo'n uitgebreide bronnenlijst.
Voor iedereen die geïnteresseerd is in de staat van de aarde en wat ieder voor zich er aan kan doen om deze te verbeteren een lezenswaardig boek.
1
Reageer op deze recensie