Rakend en liefdevol, maar had wat diepgaander gemogen

Allereerst dank aan Uitgeverij Horizon voor het recensie-exemplaar!

In 'Een jaar zonder haar' lees je het verhaal van Valentina. Ze is halverwege de dertig als plotseling haar beste vriendin overlijdt in een ongeluk. Hoe navigeer je een jaar vol intense rouw en afscheidsmomenten, terwijl je ondertussen ook nog je toko als wedding planner draaiende moet houden?

In dit boek lees en leef je een jaar mee met Valentina. Het boek is opgedeeld in de vier seizoenen en in drie bruiloften. Een leuke kapstok om het verhaal aan op te hangen. Al helemaal omdat Serena Guiliano zo ontzettend beeldend schrijft. Ik kon het volledig voor me zien; Milaan, de bruiloften aan het Como-meer, de scènes op Sicilië.

Tegelijkertijd vond ik dat er wat veel gebeurde in dit boek, waardoor alles naar mijn smaak net te weinig pagina's en diepgang kreeg. Wat mij betreft had het verhaal geprofiteerd van iets meer van het 'less is more'-perspectief.

Toch waren er ook zeker momenten dat ik ontroerd was. Vooral in Valentina's eigen verhaal en de band die ze heeft met haar petekindje (van één jaar). En hoewel er soms vaardigheden aan deze dreumes werden toegekend die ik wat ver gevorderd vond voor haar leeftijd, spatte de liefde van de pagina's af. Wat dat betreft vind ik dit boek wel echt een fijn boek voor feelgoodlezers die een uitstapje willen maken naar een liefdesboek over vriendschap in plaats van romantische liefde. Dan kan dit zeker een heel fijn boek zijn!

O, en het boek eindigt met een verrassing voor de lezer die ik heel leuk gedaan vind. Misschien maak ik er nog weleens gebruik van!