Hèhè, poepoe, nounou, het is allemaal wat!

Genieten weer dit essay! Hèhè!

Een uiteenzetting van "de stukjes Nederlandse taal die zich in het volle zonlicht weten te verstoppen" (p19) en wat was het leuk om te lezen.

Met de simpele categorisering in gezelligheidsmakers en eerlijkheidsmakers neemt Paulien Cornelisse je mee in de modale partikels van het Nederlands. Woorden waar ik in veel gevallen nog nooit zo bewust over had nagedacht, maar waarvan ze voorbeeld na voorbeeld liet zien hoe scherp zij ze geanalyseerd heeft.

Aanleiding voor die analyse was een collegereeks die ze gaf over deze woorden binnen de opleiding Nederlands aan de universiteit van Sheffield. Daar had ik wel bij willen zijn! Ze heeft de woorden weten te vinden die het grammaticaal correcte Nederlands van de studenten kon vernederlandsen. Nou, als ik de komende tijd woorden als "nou", "maar", "soms", "gewoon" of "natuurlijk" gebruik, zal ik zeker nog terugdenken aan haar werk.

Ook het tweede deel over hèhè was heel leuk en interessant! Kennelijk delen we deze uitroep alleen min of meer met de Finnen. Tijdens mijn colleges Taalwetenschap maakten we er op een gegeven moment een sport van om zoveel mogelijk fatisch taalgebruik achter elkaar te bezigen: hèhè, poepoe, nounou, het is allemaal wat

Maar dit essay maakte me bewust dat waar ik toen leerde dat het fatisch taalgebruik was (taal die je bezigt om het gesprek gaande te houden), er veel meer gezamenlijkheid in zit dan ik dacht. Het brengt op een andere laag verbinding dan puur we zijn nog met elkaar in gesprek.

Bedankt weer voor de inzichten, Paulien! Taal is zeg maar echt jouw en mijn ding!