Molly en de zaak van de sociale interactie
Molly is een ongewone jonge vrouw. Ze praat alsof ze een oudere dame is en ze houdt erg van orde, netheid en puzzelen. Ze vindt het moeilijk om mensen te 'lezen' en om hun woorden te interpreteren. Hierdoor is het voor haar niet altijd even makkelijk om de goede en slechte 'appels', zoals zij het noemt, van elkaar te onderscheiden. En dan vindt ze tijdens haar werk als kamermeisje, waar ze uitzonderlijk goed in is omdat schoonmaken haar lust en leven is, ook nog een lijk in een hotelkamer.
De schrijver van het boek, Nita Prose (echte naam Nita Pronovost), is adjunct-directeur en uitgever van Simon en Schuster Canada. Ze was eerder ghostwriter voor meerdere boeken en heeft aan non-fictieboeken meegewerkt. Maar Het kamermeisje is haar romandebuut. Het is of wordt vertaald in 29 talen en staat in de bestsellerlijsten in de Verenigde Staten, Verenigd Koninkrijk, Duitsland en Canada. Het boek is in het Nederlands vertaald door Els van Son.
Voordat Prose redacteur was, werkte ze met kinderen met een rugzakje. Hoofdpersonage Molly is door die ervaringen ontstaan, zo zegt ze in een interview. Niet eens zozeer door het gedrag van de kinderen, maar vooral door de nare opmerkingen die ze naar hun hoofd kregen als ze samen de 'echte wereld' in gingen. Molly krijgt in Het kamermeisje inderdaad ook behoorlijk wat te verduren.
'Dachten ze nu echt dat ik hen niet hoorde? Molly de mutant. Roomba de Robot. De Formaliteitenfreak.'
Ondanks dat het sneu is voor Molly, is het leuk en interessant dat de lezer opmerkingen en voorvallen begrijpt die Molly niet snapt. Prose zegt daarover in een ander interview: 'Molly ziet alles, maar haar interpretatie klopt niet. Dus is het aan de lezer om Sherlock Holmes te spelen.' Dit blijkt ook uit de reactie van mensen om haar heen:
'Er was iets mis, maar ik had geen idee wat. Toen verbrak Rodney de stilte. Hij draaide zijn rug naar me toe en richtte zich tot zijn imponerende vrienden. "Molly is… heel speciaal. Dat snappen jullie toch wel? Dat ze … bijzonder is."'
Toch is het boek niet echt een detective of een whodunnit. Ja, er is een moord gepleegd die moet worden opgelost. Maar eigenlijk gaat het boek over Molly en haar ontdekkingen met betrekking tot sociale interactie. Prose omschrijft tot in detail wat Molly belangrijk vindt: beleefdheid, een schone omgeving en dat 'iedere werknemer zijn plaatsje in de bijenkorf heeft'. Het kamermeisje roept verschillende vragen op. Hoe objectief is de waarheid? Waarom worden mensen die 'anders' zijn meestal met argwaan en spot behandeld? Wat is goed en wat is slecht en hoe weet je dat? Moet je mensen beoordelen op hun woorden of hun daden? En wat is de rol van mensen in onzichtbare beroepen in de maatschappij? Deze vragen beginnen al in het proloog: 'Ik ben uw kamermeisje. Ik weet zoveel van u. Maar als het erop aankomt, wat weet u dan van mij?' Prose doet een poging om antwoord te geven op deze vragen, maar slaagt daar niet helemaal in. Misschien dat ze dit bewust aan de lezer over laat.
Dus we hebben een sympathiek hoofdpersonage, een mysterie dat opgelost moet worden en een originele insteek qua speurwerk. Is het daarmee de perfecte 'cosy crime'-roman? Het is zeker een fijn boek om te lezen, je zult je er niet mee vervelen. Maar de personages om Molly heen missen diepgang. Ze gaan geen van allen echt leven. En het verhaal hangt erg van handigheidjes aan elkaar. Het is bijvoorbeeld wel heel handig dat de portier die Molly wil helpen een topadvocaat als dochter heeft. En die dochter wil Molly ook nog eens dolgraag en gratis helpen wanneer ze hoofdverdachte in de moordzaak wordt. En het is ook wel heel handig dat Molly geld toegeworpen krijgt om haar appartement te behouden. Desalniettemin is Het kamermeisje een fijn boek om te lezen, vooral dankzij de innemende hoofdpersoon én de plottwist aan het eind.
Reageer op deze recensie