Lezersrecensie
Een auteur in ontwikkeling
Ten eerste dank aan Boekscout voor dit recensie-exemplaar.
Dit boek vertelt het verhaal van Tom. Het begint met een proloog op 4 juni 2002 waarna je terugspringt naar 19 december 2019: de dag dat zijn man Frank niet meer terugkomt uit zijn werk maar een ernstig motorongeluk heeft gehad.
Sinds ik zelf in een revalidatiecentrum werk, hoor ik deze verhalen regelmatig, maar over het algemeen wel achteraf. Het was bijzonder om in dit verhaal juist die eerste rauwe uren en dagen mee te krijgen. Jos Zeelen heeft dat ook erg goed en invoelbaar opgeschreven. Ik leefde enorm mee met Tom en Frank en kon me goed inleven in hun gedachten en gevoelens (ook als zij elkaar nog niet begrepen). Heel sterk gedaan!
Waar ik er de eerste hoofdstukken even in moest komen en de schrijfstijl wat stroef voelde, trok dat in het tweede kwart goed recht. Dat stuk heb ik vrijwel achter elkaar en vlot gelezen. Helaas zakt de schrijfstijl de tweede helft weer wat in.
In het doorvoelde stuk wordt het boek geschreven in een soort dagboekvorm die heel mooi is. Daarna pakt de auteur een stijl terug die heel vertellend is, maar daardoor ook veel informatie bevat die de vaart uit de zinnen haalt, bijvoorbeeld: "[...] Lida, zoals Franks moeder heette en ik, losten elkaar steeds af [...]" (p 64).
Tegelijkertijd zijn de gekozen thema's in het tweede deel wat voor de hand liggend en niet zo diep uitgewerkt. Het gaat allemaal vrij gemakkelijk. Daarbij weet de auteur dan wel weer de actuele ontwikkelingen uit 2019-2022, waaronder uiteraard covid, goed te betrekken.
Kortom; wat mij betreft een auteur die zich nog verder kan ontwikkelen, maar zeker in staat is tot het schrijven van mooie doorvoelde romantekst.
Dit boek vertelt het verhaal van Tom. Het begint met een proloog op 4 juni 2002 waarna je terugspringt naar 19 december 2019: de dag dat zijn man Frank niet meer terugkomt uit zijn werk maar een ernstig motorongeluk heeft gehad.
Sinds ik zelf in een revalidatiecentrum werk, hoor ik deze verhalen regelmatig, maar over het algemeen wel achteraf. Het was bijzonder om in dit verhaal juist die eerste rauwe uren en dagen mee te krijgen. Jos Zeelen heeft dat ook erg goed en invoelbaar opgeschreven. Ik leefde enorm mee met Tom en Frank en kon me goed inleven in hun gedachten en gevoelens (ook als zij elkaar nog niet begrepen). Heel sterk gedaan!
Waar ik er de eerste hoofdstukken even in moest komen en de schrijfstijl wat stroef voelde, trok dat in het tweede kwart goed recht. Dat stuk heb ik vrijwel achter elkaar en vlot gelezen. Helaas zakt de schrijfstijl de tweede helft weer wat in.
In het doorvoelde stuk wordt het boek geschreven in een soort dagboekvorm die heel mooi is. Daarna pakt de auteur een stijl terug die heel vertellend is, maar daardoor ook veel informatie bevat die de vaart uit de zinnen haalt, bijvoorbeeld: "[...] Lida, zoals Franks moeder heette en ik, losten elkaar steeds af [...]" (p 64).
Tegelijkertijd zijn de gekozen thema's in het tweede deel wat voor de hand liggend en niet zo diep uitgewerkt. Het gaat allemaal vrij gemakkelijk. Daarbij weet de auteur dan wel weer de actuele ontwikkelingen uit 2019-2022, waaronder uiteraard covid, goed te betrekken.
Kortom; wat mij betreft een auteur die zich nog verder kan ontwikkelen, maar zeker in staat is tot het schrijven van mooie doorvoelde romantekst.
1
Reageer op deze recensie