Een sprookje en intrigerend boek

Na lang wachten is dit het tweede boek van Annet Schaap. Meteen valt op dat dit dezelfde sfeer ademt. Ook komen wij weer een aantal dezelfde mensen uit Lampje tegen. Dit boek is ‘officieel’ een kinderboek, maar eigenlijk is het voor een veel breder publiek. Ik vond het heel leuk dat ik dit in een boekenclub mocht lezen.

Hoofdpersoon in het boek zijn Eliza en haar broertje Krekel. Zij zijn op zoek naar hun broers. Over hen wordt gezegd dat zij verdronken zijn maar Eliza gelooft dat niet. In het boek springen wij door de tijd, van het heden naar het verleden en weer naar het heden. Zo leren wij Eliza maar ook Krekel en de broers goed kennen. Ook leren wij meer over hun achtergrond en de reden van de zoektocht. Om geen spoilers te geven stop ik hier bij het beschrijven van het verhaal.

Het boek heeft veel overeenkomsten met de sprookjes die je van vroeger kent. Sprookjes zijn niet altijd vrolijk, maar vaak ook somber. Dat is ook de sfeer die dit boek ademt. Hoewel ik zie en snap waarom dit boek (nu al) veel geprezen is, net als Lampje, is het voor mij iets teveel zwaar en verdriet. Ik ben begonnen om het voor te lezen aan mijn oudste zoon (ruim 8 jaar). Hij vroeg of ik wilde stoppen omdat hij er verdrietig van werd. Het boek had mij meer dan genoeg in zijn greep om het zelf wel uit te willen lezen. Ik weet niet zo goed wat ik ervan vind. Ja een indrukwekkend boek, en het verhaal pakt zo dat je elke bladzijde automatisch omslaat om door te lezen. Maar toch vind ik het ook wel erg somber en zwaar. Het verhaal zelf was meer dan de moeite om te blijven lezen. Ik zou het zelf vooral aan volwassenen aanraden die van sprookjes of mystieke boeken houden.