Ontzag voor de boer

De stadse Irene heeft een relatie met Boer die, jawel, boer is. Koeienboer om precies te zijn. Dit is niet de enige tegenstelling tussen hen. Het belangrijkste verschil voor het boek is dat zij uit de Randstad komt en daar ook nog een huis heeft. Hij komt uit de Achterhoek, heeft daar zijn bedrijf en Irene woont bij hem als zij niet in Amsterdam is. Corona gaf haar de tijd om dit boek te schrijven.

Luchtig, eerlijk en met humor beschrijft Irene hoe het leven als boer en op de boerderij eraan toegaat. Zij is voor sommigen ook bekend van haar columns of theaterstuk, zelf kende ik haar niet. Vanaf het begin is duidelijk waar het heen gaat, Boer gaat stoppen met zijn bedrijf. De weg er naartoe is interessant. En zet ook aan tot nadenken. Bijvoorbeeld in hoeverre iedereen en dus ook ik mijn eigen niet-milieuvriendelijke gedrag goedpraat. De blinde vlekken op het gebied van milieu maakt Irene zichtbaar.

Qua redactie van de tekst had ik af en toe het idee dat er een extra slag gemaakt had kunnen worden (gekke dubbelingen bijvoorbeeld) maar aan het leesplezier deed dat zeker niet af. Een luchtig boek over toch wel een zwaar en zeker serieus onderwerp.