Lezen met weemoed

De verhalenbundel “Stad der nevelen” die helaas de afsluiting vormt van het werk van Carlos Ruiz Zafón lees je met weemoed. Wederom beschrijven de verhalen een wondere wereld van nevelen, onbereikbare mooie vrouwen, zoektochten enz. En terwijl je ze leest weet je dat dit helaas het allerlaatste is dat Zafón zal schrijven omdat hij vorig jaar overleed.
Een aantal verhalen waren in eerste instantie door Zafón bedoeld als een aanvulling op zijn vierluik “Het kerkhof der vergeten boeken”. Dit kerkhof vormt een mysterieuze plek waar het hele universum van Zafón om draait: een bibliotheek verborgen diep onder Barcelona, waar boeken wachten om hun ziel door te geven aan hun lezer. In deze verhalen komen een aantal bekende personages uit het vierluik terug, zoals Sempere, Corelli en David Martin en worden de geschiedenis van de mythische bibliotheek en de sfeer verder uitgediept.
Zafón wilde het als een extraatje voor zijn grote schare lezers over de hele wereld laten uitgeven. Door zijn overlijden werd deze bundel een mooi eerbetoon aan zijn werk, zijn universum, gecreëerd in het vierluik “Het kerkhof der vergeten boeken” en zijn YA boeken die hij daarvoor al schreef.
Deze Nederlandse versie bevat ook nog een toegift: Inferno, geschreven door Zafón aan de hand van vele getuigenissen van overlevenden van de aanslagen van 11 september 2001. Ook hierin weer de vertrouwde schrijfstijl van de auteur maar met een meer journalistieke toon waar je wederom niet onberoerd door blijft.
Stad der nevelen is een mooi en boeiend afscheid van een schrijver die een prachtig universum creëerde.