Een genie die vaak niet begrepen werd, meer niet bejubelt werd, dan wel

Nu bijna twintig jaar nadat Theo van Gogh op beestachtige wijze werd vermoord door de Mohamed B die handelde uit religieuze gronden- een terroristisch motief dus, is Theo van Gogh dan- En dat merk je bijna jaarlijks bij de herdenking van de datum van die aanslag- vergeten.
De man die pareltjes van programma's wist te maken en ook vaak met slaande deuren en veel geschreeuw en gescheld achteraf bij sommige opdrachtgevers er uit werd gegooid om diens columns. Hij is nog steeds een gemis deze criticaster en ontmaskeraar van de hypocrisie. De terroristische moord op hem bewijst alleen maar dat terroristen er niet voor schuwen om ook kunstenaars die hen bekritiseren omwille hun geloof te elimineren. Een feit dat er aardig op in heeft gehakt bij menig columnist, kunstenaar, cabaretier en ja ook schrijvers. de angst voor de fundamentalisten van deze religie de islam is hierdoor ook daarom zo groot geworden dat niemand haast nog maar iets aan openlijke kritiek durft te uiten in zijn of haar werk. bang om na Theo de volgende worden, in feite hebben hiermee, en dat is heel hard, deze extremistische aanhangers van dit geloof hiermee dus toch nog gewonnen. Iets waarvoor Theo al eind jaren tachtig voor wilde waarschuwen. De man wiens films in het begin alleen maar werden afgekraakt door schrijvende critici en toch daardoor furore wist te maken op buitenlandse filmfestivals had hiermee dus vroeg al een punt, alleen vele mensen wilde dit niet inzien. Ja Theo is en blijft een gemis voor het televisie, film en columnland. een veelzijdig talent die nu alweer bijna vergeten is door menig mens, dit boek deed weer recht aan de persoon van Gogh, een man die zich veelal in zijn privé leven ophield met mensen, die net als hem aan de zelfkant van de maatschappij leefde met de bijkomende verslavingen.