Lezersrecensie
Een prachtig vervolg met een hartverscheurend einde
4 sterren
"Ik moet lachen om zijn reactie, want zelfs in het donker zie ik hoe hij straalt."
"Voor Wie ik Blijf" van Anne May neemt je drie jaar verder in het verhaal. Xeno komt voorwaardelijk vrij en doet mee aan een project om jongeren bewust te maken van de gevaren van criminaliteit. Bram keert terug om voor zijn ernstig zieke opa te zorgen. Met zijn lerarendiploma op zak, keert hij terug naar zijn oude school in de hoop op een baan. Hij krijgt een tweede kans als vervangend leraar en zorgcoördinator met de taak een nieuw project op te zetten.
Anne May's vertelstijl is bijzonder krachtig. Ze schrijft in de ik-vorm en in de tegenwoordige tijd, waardoor je echt in de hoofden van de personages kruipt. Dit geeft een helder beeld van zowel de gebeurtenissen als de gedachten en gevoelens van de hoofdpersonen. May weet de emotionele diepte van het verhaal te raken zonder dat het overweldigend wordt, en de constante ontwikkeling van het plot houdt je van begin tot eind in de greep.
De thema's die in dit boek aan bod komen, worden op een confronterende en verhelderende manier gebracht: homoseksualiteit, problematische thuissituaties, alcohol- en drugsmisbruik, pesten, intimidatie, bedreigingen en machtsmisbruik.
De setting van het projectterrein, waar alles volgens plan lijkt te verlopen, biedt het perfecte decor voor de intense gebeurtenissen in het leven van Bram en Xeno. Dit voegt echt diepgang toe aan hun verhalen en helpt je om hun verleden en motivaties beter te begrijpen.
Dit is het tweede deel van een tweeluik, dus het is zeker aan te raden om eerst deel één te lezen.
Ik heb dit boek als arc gelezen, dit is mijn eerlijke mening.
"Ik moet lachen om zijn reactie, want zelfs in het donker zie ik hoe hij straalt."
"Voor Wie ik Blijf" van Anne May neemt je drie jaar verder in het verhaal. Xeno komt voorwaardelijk vrij en doet mee aan een project om jongeren bewust te maken van de gevaren van criminaliteit. Bram keert terug om voor zijn ernstig zieke opa te zorgen. Met zijn lerarendiploma op zak, keert hij terug naar zijn oude school in de hoop op een baan. Hij krijgt een tweede kans als vervangend leraar en zorgcoördinator met de taak een nieuw project op te zetten.
Anne May's vertelstijl is bijzonder krachtig. Ze schrijft in de ik-vorm en in de tegenwoordige tijd, waardoor je echt in de hoofden van de personages kruipt. Dit geeft een helder beeld van zowel de gebeurtenissen als de gedachten en gevoelens van de hoofdpersonen. May weet de emotionele diepte van het verhaal te raken zonder dat het overweldigend wordt, en de constante ontwikkeling van het plot houdt je van begin tot eind in de greep.
De thema's die in dit boek aan bod komen, worden op een confronterende en verhelderende manier gebracht: homoseksualiteit, problematische thuissituaties, alcohol- en drugsmisbruik, pesten, intimidatie, bedreigingen en machtsmisbruik.
De setting van het projectterrein, waar alles volgens plan lijkt te verlopen, biedt het perfecte decor voor de intense gebeurtenissen in het leven van Bram en Xeno. Dit voegt echt diepgang toe aan hun verhalen en helpt je om hun verleden en motivaties beter te begrijpen.
Dit is het tweede deel van een tweeluik, dus het is zeker aan te raden om eerst deel één te lezen.
Ik heb dit boek als arc gelezen, dit is mijn eerlijke mening.
1
Reageer op deze recensie