Kippenvel van begin tot eind
“‘Evenwicht is alles,’ zei hij bijna fluisterend”. Michael Grant laat in De Angstaanjager zien wat het evenwicht is en hoe het gehandhaafd wordt. Hij neemt je mee in de wereld van goed, kwaad en angst: de wereld van de Angstaanjager. Met dit boek slaat Grant een nieuwe, aantrekkelijke weg in waarin hij diepgaande thematiek plaatst in een fantasierijk verhaal.
De auteur van de ‘Gone’-serie start het verhaal op lugubere wijze. Mara wordt wakker en weet niets meer van zichzelf. Ze gaat op onderzoek uit en komt terecht in een kerk waar een grafkist staat met het lichaam van Samantha. Dan verschijnt er een jongen, de Boodschapper, en komt Samantha tot leven. “‘Jij leeft,’ zei hij, ‘zij niet.’” Met de boodschap van de jongen aan Mara zorgt Grant voor veel spanning en brengt hij het verhaal direct op gang. De Boodschapper neemt Mara mee terug in de geschiedenis. Hij laat haar verschillende gebeurtenissen zien uit het leven van Samantha. Hij vertelt haar dat hij mensen moet straffen met hun angst. Mara zal zijn taak over moeten nemen, zij moet besluiten over straffen.
Grant heeft De Angstaanjager spannend gemaakt. Door mysterieuze vooruitwijzingen als “dat zal een verschrikkelijke dag voor je worden, en voor iemand anders wordt die nog erger” en cliffhangers is het moeilijk dit boek aan de kant te leggen. Daarbij komt dat je niet meer kennis hebt dan Mara. Alles wat ze beleeft, beleef jij ook voor het eerst en dat maakt nieuwsgierig. Waarom moet de Boodschapper mensen straffen? Waarom moet Mara deze taak overnemen? Wat is er gebeurd met Samantha? Grant houdt antwoorden achter tot de laatste hoofdstukken van het boek. De Angstaanjager bevat verschillende verhaallijnen. De unieke opbouw van deze verhalen geeft Grant de kans te wisselen tussen verhaallijnen en dat doet hij! Daarmee maakt hij het boek tot een echte pageturner.
De thematiek in De Angstaanjager is diepgaand. Grant bespreekt essentiële problemen op een unieke manier. “Het evenwicht tussen goed en kwaad, tussen waar en onwaar, tussen pijn en plezier, tussen liefde en verlies, haat en onverschilligheid. Hoe je ze ook maar wilt noemen, die vormen van evenwicht zijn het enige wat de wereld draaiende houdt.” Daarbij behandelt Grant ingrijpende, actuele thema’s als zelfmoord naar aanleiding van pesten, pesten via Facebook en een verboden liefde. Door deze problemen in een niet-realistische verhaalsetting te plaatsen, maakt Grant indruk. De tragische pesterijen rondom Samantha en haar gevoel van eenzaamheid zorgen voor een brok in je keel. Het groeiende besef van Mara in deze situatie is schrijnend, voor haar én voor de lezer.
“Schuldgevoel is een parasiet op je ziel, een worm die eerst klein is en dan groeit en groeit met elk moment van vluchtig geluk.” Via opmerkingen vol beeldspraak raakt Grant steeds weer de juiste snaar. Met gedetailleerde beschrijvingen van diverse situaties en van personages als de Boodschapper of indringster Oriax, maakt hij het verhaal levensecht. Dat creëert een dubbel gevoel, want de gebeurtenissen uit het verhaal kunnen niet echt plaatsvinden. Het gevoel en de gedachten van de personages krijgen hierdoor meer ruimte en de boodschap van Grant wordt indrukwekkender. De auteur schenkt veel aandacht aan het innerlijk van Mara: haar gedachten, gevoelens en onzekerheid staan centraal. Daarbij laat hij de Boodschapper interessante opmerkingen maken als “Goed en kwaad zijn echt. Maar de grenzen ertussen zijn zelden scherp getrokken” en geeft hij je stof tot nadenken.
Het verhaal, dat helaas soms wat té ongeloofwaardig is, wordt een must read door de diepgaande thematiek, de spannende verhaallijn en de grote onzekerheid waar Mara mee heeft te kampen. Wat is haar geschiedenis? Via verschillende wendingen in de laatste hoofdstukken brengt hij je, samen met Mara, naar een climax en wordt haar schrijnende noodlot duidelijk. De Angstaanjager is hiermee meer dan een spannend fantasieverhaal. Grant dwingt je na te denken over goed en kwaad, over het evenwicht en bezorgt je kippenvel. Kippenvel dat blijft, vanaf het lugubere begin, tot ver na de slotzinnen.
Reageer op deze recensie