Dag, kind dat ik in het verleden in de toekomst zag
Terwijl in Europa de Tweede Wereldoorlog uitbreekt, woedt in Zitana een andere, stille oorlog: de oorlog om de Macht van Vijf. De erfenis van Lotus bespreekt het laatste stukje van Jeremy’s avontuur. Nog één keer laat Melissa Skaye de lezer terugkeren naar Zitana en Helios, naar Jeremy en zijn vrienden en vijanden. Het overlijden van haar uitgever Jos Weijmer in 2015 brengt veranderingen mee: ‘Nu hij er niet meer is, wil en kan ik niet verder gaan.’ Jeremy’s avontuur zal, onverwacht, eindigen na het bijna vierhonderd pagina’s tellende De erfenis van Lotus.
‘Het verleden is niet dood, Jago. Het is nog niet eens voorbij. Dat zal het nooit zijn.’ Na een veelbelovende proloog spurt de lezer naar het jaar 2014, naar Jeremy. Al snel hoort Jeremy van Oceandus dat hem weer een taak te wachten staat: hij zal het laatste Object van de Macht van Vijf op moeten halen, de erfenis van Lotus. Tegelijkertijd hoort hij van Meta dat zijn vader te maken zou hebben met de dood van zijn moeder. Terwijl hij samen met zijn vrienden op zoek gaat naar de erfenis van Lotus, klopt hij bij Montse aan om herinneringen op te halen. Voor het eerst in zijn leven komt hij achter de werkelijke geschiedenis en ontdekt hij wie zijn vrienden en vijanden echt zijn.
In tegenstelling tot eerdere delen richt Skaye zich in De erfenis van Lotus meer op Jeremy’s verleden. Middels de bijzonder gekozen vorm, waarbij Jeremy via Montse herinneringen kan bekijken, maakt ze de lezer deelgenoot van de jaren voor Jeremy’s bestaan. Met deze ontmoetingen creëert Skaye rustpunten in het verhaal. Ze geeft de lezer even de kans te reflecteren en stil te staan. En dat lijkt een ware must, want de rest van het verhaal is, net als eerdere delen, overvol. Vrijwel direct vervalt Skaye opnieuw in het plaatsen van gebeurtenis op gebeurtenis, waarbij ze lezer en Jeremy maar weinig rust gunt. Beide vallen van het ene in het andere moment, waarbij diverse gebeurtenissen overbodig zijn voor het werkelijke verhaal. Meer dan in andere delen bevat dit boek bizarre wendingen en toevoegingen. Skaye lijkt al haar kaarten, inclusief al haar troeven op tafel te gooien: van geesten, tot talloze persoonsverwisselingen, van oorlogen tot misplaatste liefdespassages.
Helaas komen diverse verhaalelementen, oplossingen incluis, ogenschijnlijk uit de lucht vallen. Omwille van het verhaaltempo lijkt Skaye niet stil te staan bij de gevolgen van haar plotselinge oplossingen. Waar een probleem een groot raadsel lijkt voor de hoofdpersonen, is het een halve pagina later vrijwel ineens opgelost. Waar diverse verhaallijnen, bijvoorbeeld de verhaallijn over vriendin Skyler en haar adoptieouders, een lange, soms zelfs hoofdstukkenlange, aanloop kennen, worden ze soms in één pagina weggewerkt, zonder er verder aandacht aan te besteden. Het komt de ernst van de verhaalelementen niet ten goede: moeten we ze nog wel serieus nemen?
Veel eerder dan verwacht moet Jeremy in het meer op zoek naar het Object van de Macht van Vijf. Logisch, want het verhaal moet geheel afgerond worden. Echter, het verloop komt te snel; Jeremy’s voorbereiding voelt onaf. Toch wordt De erfenis van Lotus, naarmate het verhaal vordert, aantrekkelijker. Skaye stuurt de lezer naar een Atlantis-achtige wereld en laat in een goed gevonden plotontwikkeling de verhalen uit alle delen van de ‘Jeremy Jago’-serie samenkomen.
De laatste honderdvijftig bladzijden zijn gereserveerd voor de oplossing. Een over het algemeen aantrekkelijk en actievol slot moet de lezer bekoren. Echter, ook hier gooien de bizarre elementen in het verhaal enigszins roet in het eten. Skaye voegt ook hier simpelweg te veel toe aan haar verhaal om het echt te laten landen.
Een epiloog moet Jeremy’s verhaal vervolgens rond maken. Helaas verkiest Skaye de weg van de minste weerstand. Door simpelweg meer dan tien jaar over te slaan in de tijd, hoeft ze verhaallijnen niet af te ronden; ze zijn gewoon gestopt. De erfenis van Lotus rondt het verhaal van Jeremy echter wel volledig af. Dit deel vormt het meest geslaagde deel van de serie. Zou dit einde dan toch te vroeg komen?
Reageer op deze recensie