De kraaien schieten tekort

‘De legende van het kleine kasteel Rochebloine, dat nu ingestort is, is bijzonder. Het is de legende van de ‘wrede (of bloedige) hand’.’ Het betreft de legende van de dochter van de heer van Rochebloine; het meisje wier dood nimmer is vergeven. Onder andere dit verhaal ligt aan de basis van De kraaien van Rochebloine door Rob van Olm. ‘Een thriller voor young adults’, zo vertelt de afdruk op de voorkant van het boek. Helaas belooft die sticker net iets te veel. De kraaien van Rochebloine is zwak door de schrijfstijl en het oppervlakkige verhaal. Het is zeker géén thriller voor young adults.  

Van Olm start zijn verhaal met een openhartig, zeer beschrijvend begin. In slechts een paar pagina’s voorziet hij de lezer van te veel (achtergrond-)informatie over de situatie en laat hij alle spanning wegebben. Hij start zijn verhaal in het jaar 2016. Maya en Tip zitten in de bovenbouw van het vwo. Op een dag vertrekken zij naar de boekhandel van meneer Valdas, waar ze te horen krijgen dat de man niet meer leeft. De dochter van Valdas schenkt de jongeren een Frans dagboek voor Tips vader, leraar Frans. Het is van Valérie en stamt uit 1685. Maya en Tip besluiten het dagboek te vertalen, als opdracht voor school. Echter, al snel blijkt het dagboek een verborgen probleem bij zich te dragen. Iedereen die erin leest, wordt ziek. Via verschillende omwegen proberen de jongeren de tekst te ontcijferen en langzaam komen ze achter de geheimen van de Franse Valérie.  

Na een onaantrekkelijke start, waarin Van Olm te veel telling in plaats van showing hanteert, probeert hij de lezer met uiterst simpele, korte zinnen mee te trekken in het verhaal. Helaas bereikt hij het tegenovergestelde. Zijn verhaal doet op diverse plaatsen kinderlijk aan door de korte zinnen, simpele woorden, de talloze herhalingen en het gebrek aan beeldspraak. Tegelijkertijd wordt het eerste deel van het verhaal gekenmerkt door onnatuurlijke dialogen: ‘‘We beginnen in het weekend. Oh shit, ik moet voetballen.’’ Enigszins aantrekkelijk zijn de, soms wat betweterig overgebrachte, geschiedenisfeiten. Helaas vallen ook deze verhaalelementen in het water door de bijzondere mate van slecht gekozen fantasie en bizarre wendingen: ‘Tot opluchting van de kinderen stelde Bob voor dat hij met een speciaal pak en een gasmasker op het dagboek zou kopiëren.’  

Gelukkig lijkt er met het tweede deel van het boek, het deel waarin de lezer terugkeert naar het jaar 1685, een betere weg ingeslagen te worden. Van Olm neemt je mee naar Frankrijk en vertelt het verhaal van Valérie en haar broers. Hij vertelt over de liefdesperikelen van Pierre, aartsvijand van de familie van Valérie. Langzaam wekt hij de legende van Rochebloine tot leven.  

Met een veel volwassenere schrijfstijl gaat Van Olm te werk in de delen van De kraaien van Rochebloine die in het verleden spelen. Langere zinnen, moeilijke woorden en meer ‘echt verhaal’ kenmerken deze interessantere stukken. Boeiend daarbij zijn de geschiedeniselementen die Van Olm voorbij laat komen. Zijdelings bespreekt hij de toen heersende strijd tussen de protestanten en de katholieken en vertelt hij over de opvoedingen vol haat: ‘‘Ik ben net zo goed slachtoffer als jij,’ zei hij. ‘Wij zijn allebei opgevoed met haat.’’  

Toch blijft De kraaien van Rochebloine kampen met problemen. Van Olm verzaakt op diverse plaatsen in het uitwerken van verhaalelementen, waardoor de verhaallijn oppervlakkig blijft. Bovendien laat hij beide verhalen – het heden en het verhaal in het verleden – plotseling, op zeer bijzondere wijze, bij elkaar komen. Op sommige plaatsen overheersen stilistisch zeer onaantrekkelijke zinnen, ‘Als ze de man met een zwaard te lijf was gegaan, dan had deze niet geschokter gekeken,’ en over het geheel gezien lijkt het verhaal slechts een aaneenschakeling van weliswaar avontuurlijke, maar bovenal zeer ongeloofwaardige gebeurtenissen, waarbij de piek ligt in het verhaal in 2016. Van Olm laat alle spanning wegebben door zelf de open plekken in het verhaal direct in te vullen. De kraaien van Rochebloine is misschien avontuurlijk, maar het kaartje ‘thriller voor young adults’ is écht te veel van het goede.