Spannend verhaal in een fantasierijk jasje

‘Wat mensen willen en wat mensen nodig hebben, zijn twee dingen die maar al te vaak uiteenlopen.’ Manon Spierenburg wil diverse kwesties aansnijden en aan de lezer meegeven in haar YA-boek Out there: De kristallen sleutel. In dit goed geconstrueerde, actievolle verhaal laat ze werkelijkheid en fantasie, verleden en toekomst op een mooie manier samenkomen.  

Olivia, Bon Jon, Erdim, twee broertjes en mevrouw Van Dam worden wakker in onbekend gebied. Ze kennen elkaar niet en herinneren ze zich weinig tot niets van de momenten vlak voor ze in het oerwoud gedropt werden. Samen proberen ze uit te zoeken waar ze zijn en waarom ze daar zijn. Dan komen ze Amerouder tegen. Hij vertelt hun dat ze in een parallelle wereld zijn; Out there. Er is één manier om terug te komen naar de oude vertrouwde wereld: de Exit. De jongeren en mevrouw Van Dam gaan op zoek naar hun Exit. Maar dan komen de herinneringen terug. Hoe zijn ze doodgegaan? Is die vertrouwde wereld wel de juiste wereld?  

Spierenburg creëert met Out there een bijzonder verhaal. Ze combineert klassieke elementen en mythische verhalen met hedendaagse, soms fantasierijke gebeurtenissen. Die verwijzingen zorgen voor veel herkenning bij verschillende soorten lezers. Waar de ene lezer zich zal herkennen in de game- en filmverslaafde tweeling, geniet de ander van de passages over de Ronde Tafel en de kast die doet denken aan Narnia. Ook het oerwoud met het kasteel en Sublantis met haar gebeurtenissen geven de lezer een gevoel van herkenning. Out there bevat tal van verwijzingen naar films, series en of oude mythen en sagen, waardoor het verhaal interessant wordt. Helaas beschrijft de auteur soms wel een te fantasierijke wereld, en dat maakt het verhaal moeilijk te geloven. Zo zakken vloeren ineens weg, hebben we te maken met zogenaamde hony’s en gebeuren er af en toe onverklaarbare dingen: ‘Olivia, Erdim, Bon Jon, mevrouw Van Dam en de tweeling dwalen volledig apathisch achter de gloeiende bol aan, en hun voeten zweven zo’n dertig centimeter boven de grond en hun armen hangen slap langs hun lichaam.’

‘Hij zegt altijd dat we gelijk zijn bij de Ronde Tafel, maar sommigen zijn iets gelijker dan anderen.’ Spierenburg draagt met Out there verschillende gedachten uit. Thema’s als jaloezie, ziekte en de nadelen van roem komen aan bod. Ook de gevolgen van het maken van keuzes en de parallelle wereld spelen een rol. Via zinnen als ‘De dimensie waarin we leven is eerder een direct gevolg van de vrije wil, van de keuzes die we maken’ probeert ze de lezer de denkwijze van Amerouder uit te leggen. De thematiek rondom parallelle werelden is niet uniek. Echter, de manier waarop de schrijfster het verwerkt in Out there wel. Door herkenbare personages en begrijpelijke situaties in een wonderlijke wereld te plaatsen, boeit ze je. Spierenburg trekt de parallel tussen het gewone leven en de parallelle wereld, op zo’n manier dat iedereen het begrijpt: ‘Hoe beroemder je wordt, hoe eendimensionaler, tot op het punt dat je eigenlijk alleen nog maar een symbool bent van jezelf, van wie je echt bent. De gelaagdheid van je karakter vervaagt.’  

Helaas begint de schrijfster het verhaal wat afstandelijk. In de eerste bladzijden introduceert ze alle personages, maar zorgt ze door haar grote hoeveelheid beschrijvingen voor een traag begin. Wanneer de personages elkaar ontmoeten, volgen er meer dialogen en wordt het verhaal aantrekkelijker. Daarbij zet Spierenburg alle personages zo herkenbaar neer, dat het onmogelijk is geen beeld van ze te krijgen: ‘O, dát is Mauris Operimentum? En daar gaan wij vrijwillig heen, naar dat rare mannetje dat daar de duivel zit te aanbidden in dat vieze krotje?’ Mevrouw Van Dam verbeeldt de overbekende zeurende, kletskous en de kibbelende gameverslaafde tweeling is cliché, maar erg hilarisch en herkenbaar.  

In de slotpassages neemt Spierenburg je mee in de zoektocht naar de Exit. Middels uiteenlopende gebeurtenissen en interessante wendingen eindigt ze het eerste deel van de YA-serie. Een deel dat zeker smaakt naar meer!