Lichtelijk over de top

‘Misschien wordt het wel psychedelisch’, Govert Derix legt deze woorden in de mond van een van de hoofdpersonages uit zijn roman De sjamaan van Sevilla. Het psychedelische lijkt een belangrijk onderwerp voor de filosofische schrijver, zo blijkt uit het feit dat dit een terugkerend thema is in zijn boeken. Maar in deze roman heeft hij met deze zin geen woord te veel gezegd. Derix schrijft een mooi, filosofisch verhaal met een interessante opbouw, maar met sommige gebeurtenissen slaat hij de plank mis en zaait hij, net als bij eerdere verhalen, verwarring bij de lezer.

Félix en Gabriel Quint zijn op zoek naar de essentie van het bestaan. Felix is een succesvol regisseur, Gabriel een muzikant. Plotseling overlijden hun ouders en gaat Gabriel naar het buitenland om de as te verstrooien. Daar komt hij in aanraking met een vrouw die hem thee, een drug, aanbiedt. Door die thee beleeft hij zijn leven anders, hij komt terug als een sjamaan.

Hugo woont in Maastricht. Hij wil de wereld van de andere kant laten zien door het 'iets' te laten zien. Dan verschijnt de president van Amerika. Hij heeft gehoord dat de thee je oplossingen biedt en hij is vastbesloten het te drinken om een succesvol president te worden.

Derix heeft goed over de opbouw nagedacht: De sjamaan van Sevilla zit op een wonderlijke manier in elkaar. De schrijver wisselt steeds tussen het heden en het verleden, hoofdstuktitels passen bij de thematiek en hij laat verschillende personages aan het woord. Zelfs het hondenras van Felix’ hond, Lhasa Apso, lijkt ‘tweezijdigheid’ te ondersteunen. De basis van het verhaal is het filmfestival waar de nieuwe film van Félix getoond zal worden. Er staat iets geheimzinnigs en grotesks te gebeuren, alleen niemand weet wat. Door het heden steeds te onderbreken en delen uit het verleden te vertellen, houdt Derix de spanning vast. Daarbij gebruikt hij veelvuldig cliffhangers. Via zinnen als "toen stapte hij naar een ervaring waarvan niemand de gevolgen had kunnen voorspellen" maakt hij het verhaal boeiend. Helaas mist De sjamaan van Sevilla een sterke structuur tijdens de fragmenten in het oerwoud. De realiteit wordt losgelaten, plaats, tijd en gebeurtenissen worden onbegrijpelijk en het verhaal wordt verwarrend.

De thematiek in De sjamaan van Sevilla is op een unieke manier verwerkt. "Er is iets, begon ze", en dat ‘iets’ speelt een hoofdrol in het boek. Derix koppelt de chemie aan het leven en wil op die manier het ongrijpbare grijpbaar maken. Hiermee past De Sjamaan van Sevilla prima bij de eerdere, soms filosofische werken van de auteur. Hij stelt de vraag ‘wat als iets ineens niets wordt?’. Derix bespreekt het thema tweezijdigheid. Helaas benoemt hij het thema te expliciet in het verhaal. Daarbij zijn sommige gebeurtenissen over de top. Vanaf het tweede deel van het verhaal vervalt Derix in het beschrijven van onrealistische en soms wat bizarre gebeurtenissen. Zo laat hij Gabriel Quint door het oerwoud kruipen en laat hij hem met de thee ‘praten’. Ook Félix maakt op een ongeloofwaardige en zeer vreemde manier ‘kennis’ met de thee. Precies op hetzelfde moment heeft de president een openbarende droom. Al deze gebeurtenissen maken het verhaal wat ongeloofwaardig.

Gelukkig keert de auteur het tij in deel drie door nieuwe personages in te brengen. Via aantrekkelijke dialogen en gedachten maakt hij je deelgenoot van alle gebeurtenissen. Vanaf het moment dat de president van Amerika in beeld komt, gaat het verhaaltempo omhoog en wordt het weer interessant. Via verschillende (cliché)gebeurtenissen brengt hij de lezer naar een bizar, maar tevens diepgaand slot. Het filmfestival wordt weer ten tonele gebracht en de spanning is terug. Derix prikkelt je via spannende passages zoals "En zag toen drie rode druppels op zijn voorhoofd". Het slotakkoord – de inhoud van de nieuwste film van Félix – moet verheldering brengen. Derix eindigt filosofisch en laat je nadenken. Het laatste hoofdstuk van het boek, 'Kwintessens', geeft het indrukwekkende verhaal een utopisch einde. "Tweezijdigheid was het begin van een wereld waarin ieder mens en ieder ander levend wezen zichzelf kon ontdekken als een prisma van het goede, het ware en het schone."